பக்கம்:அறிவுநூல் திரட்டு-1.pdf/45

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

சரிதைப் பகுதி. 37

'காட்டம் மூன்றுடை தாயகன் வரத்திகுல் கங்கை மீட்டும் கன்னிகை ஆயினள்; சுயவரம் விழைந்தாள்; கேட்டு மாநிலக் கிழவரும் அவ்வழி இறுத்தார்; பூட்டு வார்சிலே மன்ன,ே போதியேல் போவாய். 44

"நாளே கன்மணம் புணர்வது கிடதகா டளிக்கும்

காளை ஆருயிர் உளன்கொலோ? கழித்தனன் கொல்லே? ஆளி மொய்ம்பிகுய் என்று அறை'கென அறைந்தாள், வாளே வென்றளி பாக் துமை தோய்ந்த கண் மடவாள். 45 பிராமணன் போய் அவ்விதமே இருதுபன்னனுக்குத் தெரிவிக்க அவன் வாகுகனை அழைத்து, காளைப் பொழுதில் கமலக்தி சம் வசமாம், அங்கு நாம் செல்ல விேரைவாகத் சேர்செலுத்தவேண்டும்" என்று கட்டளையிட்டான். கேட்ட வாகுகன் கிளியென மிழற்றுதிக் கிளவி, காட்டில் நீத்தது கினேந்தன ளாயினும், கற்பு காட்டு கின்றவள் இத்திறம் புரியுமோ? தம்மைக் கூட்டுதற்கில் திழைத்தன ளாம்’ எனக் குறித்தான்். 46 வாகுகன் தோைச் சித்தம் பண்ணி விரைவாகச் செலுத்தினன்; அத்திறத்தைக்கண்டு, 'கூந்தல் மாவுளம் அறிதலின் சாலிகோத் திரனே? ஆய்ந்த கேள்வியின் மாதவி யோ? அன்றி களனும் எத்தல் வேற்றுரு எடுத்தன னுே?’ என எண்ணி வேந்தர் வேர்தலும் மணிமுடி துளக்கினன் வியத்தான்். 47 முத்த வெண்குடை வேங்கர்கோன், முழவுமழ் கடக்கோள் உத்த ரீயம்.அக் கெறியிடை வீழ்தலும் உணர்ந்து, "தத்து வாம்பரி நிறுவி அத் துகில் கரு” கென்னப் 'பத்து யோசனை கடந்தது தேர்' எனப் பகர்ந்தான்், 48