எறும்பும் எல்லாவற்றையும் அப்போது கவனித்துக் கொண்டேதான் இருந்தது.
பெஞ்சியின்மேல் ஏறி நிற்கும்போது கோதண்டன் வருந்தவில்லை. அவமானம் என்றும் எண்ணவில்லை. அவன் அவ்வாறு நின்று கொண்டே ஆசிரியருக்குத் தெரி-
8