இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
த. கோவேந்தன்
121
என் நெஞ்சத்திலிருந்து வெளிப்படுகிறது, நடனமாடுகிறது.
பளிச்சிடும் களவு மின்னிய பறந்து திரிகிறது.
-தோ
★★★★
உலக வாழ்க்கையின் போக்கில் இணைந்தவன் நான்.
—ஈ
★★★★
பெண்ணே, நீ வீட்டு வேலைகளில் ஈடுபட்டிருக்கும்போது, உனது அங்க அசைவுகள், கூழாங் கற்களிடையே குன்றின் நீரோடை செல்கையில் பிறக்கும் இன்னிசையை ஒத்திருக்கின்றன.
-ப.ப.
★★★★
ஒரேவொரு மலரை அளிக்க உன்னிடம் வந்தேன். ஆனால் தோட்டத்தையே உனக்கு அளிக்க வேண்டும். தோட்டமே உன்னுடையதுதான்.
-மின்
★★★★
எனது நெஞ்சத்தை எளிமையாகவும், தூய்மையாகவும், மனத்தை அமைதியாகவும் வைத்துக்கொள்வேன்.
- ஈ
★★★★
கிழக்கிற்குக் கடைசி வணக்கம் செலுத்திவிட்டு ஞாயிறு மேற்குக் கடலைக் கடக்க முற்படுகிறான்.
-ப.ப.
★★★★
