அந்தக் காலத்து ஆசைகள் எந்தக் காலத்திலாவது எப்போதாவது நிறைவேறும் போது நாம் அடையக் கூடிய மகிழ்ச்சிக்கும் பரவசத்துக்கும் இணை வேறெதுவும் இல்லை. அத்தகைய ஓர் அனுபவம் எனக்குத் தாய்லாந்து பயணத்தின்போது கிட்டியது.
உங்களில் எத்தனை பேர் அந்தப் படத்தைப் பார்த்திருப்பீர்களோ, தெரியாது... “த பிரிட்ஜ் ஓவர் த ரிவர்க்வாய்” என்றொரு மகத்தான ஆங்கிலப் படம் அந்தக் காலத்தில் சக்கைப்போடு போட்டது.
யுத்தக் கைதிகளைக் கொண்டு க்வாய் நதியின் மீது கட்டப்பட்ட ஒரு பாலத்தின் கதையைத்தான் ரயில் தொடர் போலவே நீளமாகப் பெயர் சூட்டிப் படமாகத் தயாரித்திருந்தார்கள். அந்த நீளமான பெயர் மீது எனக்கொரு காதலே பிறந்து என் மனதிலேயே நிலைத்து நின்று விட்டது.
‘ஒரு ஊதாப்பூ கண்சிமிட்டுகிறது!’ என்றொரு தலைப்பை புஷ்பாதங்கதுரையிடம் சொல்லி அந்த தலைப்புக்குப் பொருத்தமா, தினமணி கதிரில் தொடர் கதை எழுதச் சொன்னேன். ‘The Bridge over the River Kwai’. என்ற அந்த நீண்ட பெயரின் பாதிப்புதான் இதற்குக் காரணம்.
இப்படி ஒரு பாலம் உண்மையிலேயே தாய்லாந்தில் இருக்கிறது என்றும், அங்குதான் அந்தப் படத்தின் ஷூட்டிங் நடைபெற்றது என்றும் அறிந்தபோது அந்த இடத்தை ஒருமுறை போய்ப் பார்த்து விட வேண்டுமென நந்தன் சிதம்பர தரிசனத்துக்கு ஆசைப்பட்டதுபோல் பேராவல் கொண்டிருந்தேன். அந்த ஆசை அண்மையில்தான் நிறைவேறியது. அங்கே போய் விசாரித்த போது அந்தப் படத்தின் படப்பிடிப்பு அங்கே நடத்தப்பட
16
