இராவண காவியம் 20. பாடுவர் தமிழிசை பாடி யின்புறீஇ ஆடுவர் தாமுகா டக்ரென் றார்த்தெழீஇ ஓடுவ ருவப்பினா லோடி. வந்து பின் கூடுவ ராய்த்தமிழ்க் கூட்டஞ் செல்லுமே. 21. இன்னண மாயவ ரீறி லின் பராய் அன்னவ ராம்கட லகழைத் தாண்டியே பன்னலந் தோயவன் பாயி லங்கையாம் பொன்னகர் பின் அறப் போயி னாரரோ. 22. யாணரும் பழையது ரியைந்தி யாவினும் மாணருந் தலைநகர் வாழ்த்திப் போர்த்தொழில் பூணரும் புனை தமிழ்ப் புலவ ரோடி.யாழ்ப் பாணரும் வழிநடை பாடிச் செல்வரால், வேறு 23. பருகட்ப்பாடு மடுவிற்பல பகுதிப்படு கரையில் இருவப்படு சிறுகொக்கின மிரையிற்பட. வஞ்சி அருகிற்படு வயலிற்புகி யமையச்சிறு கயல்கள் மருவப்படு பழனப்புனல் மருதத்திணை கண்டார். 24. இலையைப்பெரு சிறுகால்கிழித் திடநெக்குறு வாழைக் குலையுற்றொரு தலைகாட்டும் குமரிப்பன லுண்டு பொலிவுற்றெழு கழையிற்படு பூவாலினை யாட்டக் குலவப்புறு மருதத்திணை குதிரைக்குல் மா னும். ஏனின்னமு மினிமைத்தமி ழினிமைப்படு கன்னல் தானன் னது தந்தோரிறை வந்தானவ ரோடு நானின்னமிழ் தேயோவவர் நலியாதிள வேனில் கானண்ணிய பூவாயவெண் கவரிக்குலம் வீசும். 25. 29. யாணர்-புதுவருவாய். 24. கால்-காற்று. நெக்கு முதல் கிழிபடல். கழை"
- ரும்பு, குலவு அப்பு-மிக்க நீர்,
26. கன ன ல் தான் கரும்பான து. அன்ன து தம் ேதார். தனக்குத் தமிழாகிய இனிமையைத் தந்தோர். தமிழர் பேசிய தமிழாற் கரும்பு இனி மையடைந்து அதற்காக உதவுகின் றதென்க, அமிழ்து- சா று. கான் -மணம், அமிழ் ேதயோ-சாறு மட்டுமா.
