ஆபுத்திரன் , 磊警 శతో బభ్ఃు. சென்ற பிறப்பையும். இப்ப்ே பையும் அத்தில் என்செய்தன: மணிபல்லவஞ் சென்ன அச்சிடின்கம் இங்கொண்டு தொழுகாலன்றி உனது பழம்பிறப்பின் செய்தியை அறியாய் ஆதலால் அரசே! அங்கே விசைக்து வருவாயாக’ என்று சொல்லிவிட்,ே தான் எழுந்து ஆகாயவழியே சென்று, குரியன் அல்தமிக்கு முன்னர் மணிபல்லவத்தில் இறங்கிப் புத்தபீடிகையை வலம் கொண்டு தொழுதாள். அது வழக்கம்போல் அவளது பழம்பிறப்பை அறிவித்தது. அதனேவியத்து அங்கே தங் கியிருக் தனள், புண்ணியாாசன், மணிமேகலை கூறிய செய்தியைக் கேட்ட அளவில் மிக்க வியப்புத்து, இப்பிறப்பின் வரலாற் ஆறயும் சென்ற பிஆப்பின் வரலாற்றையும் அறியவேண்டு மென்ற ஆசைகாண்டுதலால் அச்சோலையினின் அம் விசைன்து புறப்பட்டு கசையடைந்து, தன்கின வளர்த்த தாயாகிய அமரசுக்தரியைக் கண்டு, தனது பிறப்பு வரலாற்தை உன்க் கும்படி கேட்டான். அவள் அவன் வரலாறு முழுவதையும் கூற, அதனேக்கேட்டு வருத்தமும்து அரசாட்சியின் வேதப் புக்கொண்டு தான் துறவியாய் மணிபல்லவம் செல்வதற்குச் துணிந்து, கன் கருத்தை வெளியிட்டான். அகன்க்கேட்ட சண்மித்திரன் என்னும் மத்திரி, புண்ணியாாசன வணங்கி, ‘அரசே வாழ்க என் சொற்களேக் கேட்டருளவேண்டும்; உன்னே எமது அாசன் பெறுவதற்கு முன்னர் இக்காட்டில் பன்னிாண்டு வருடம் மழைபெய்யாமல் அதனுல் வறுபை மிகுந்தது; உயிர்களெல்லாம் பசியால் வருக்கின; அக்காலத் இல் ,ே கோடைகாலத்தில் மழைதோன்,மிகுந்போல் தோன்
