௨௪
சந்திரிகை
பல ஸங்கதிகளுடன் அனுபல்லவி பாடி முடித்து மறுபடி “மாரு பல்க” என்ற பல்லவியெடுக்குந் தறுவாயிலிருந்தாள்.
வீரேசலிங்கம் பந்துலு குழந்தையை நீட்டினவுடனே, விசாலாக்ஷி தன் கையிலிருந்த ஹார்மோனியப் பெட்டியைக் கீழே வைத்துவிட்டு எழுந்து நின்று குழந்தையைக் கையில் வாங்கிக் கொண்டாள்.
“என்ன விசேஷம்? யார் வந்திருக்கிறார்கள்?“ என்ற பந்துலுவை நோக்கி அவருடைய மனைவி கேட்டாள்.
“கோபாலய்யங்காரே வந்து விட்டார். பழம் நழுவிப் பாலில் விழுந்தது“ என்று சொல்லி வீரேசலிங்கம் பந்துலு மேல் வேஷ்டியை எடுத்துப் போர்த்துக் கொண்டு, மட மட வென்று வெளியே சென்றார்.
இவர் வெளியே போனவுடன், கிழவி விசாலாக்ஷியை நோக்கி:— அவர்களிருவரும் வந்தால் தமக்குள்ளே பேசிக்கொண்டிருப்பார்கள். நாம் சமையறைக்குப் போய்விடுவோம். இன்று பகலில் கோபலாய்யங்கார் இங்கேயே போஜனம் பண்ணுவார். அவர் பந்துலுவைப் பார்க்க வந்தால், ஒரு வேளை ஆகாரமாவது இங்கு செய்யாமல் போவது வழக்கமில்லை. மேலும் இப்போது அவருக்கு ரஜாக்காலம். ஆதலால் நாம் விருந்துக்கு அழைத்தால் மறுத்துச் சொல்ல வேண்டிய ஹேது இராது. நீயும் இங்கேயே இரு. நாளைக்குப் போகலாம். பந்துலுவுக்கும் எனக்கும் மாத்திரமென்று
