88 வல்லிக்கண்ணன் இழுக்கமில்லாப் பொதுவாழ்வு ஒட்டைப்பானை; நடையினமும் அதுவே என்று கூறும் கவிஞர், செய்யும் ஈனர் தம்மை இழுத்து வந்து டும்; அவரை எல்லாப் கழுவேற்று விழாநாள் ஆகும் என்று கோபமாய் நாட்டின் நிலையும் மக்களின் நிலையும் எண்ண s கோபம்தான் வெடிக்கிறது. பெருங்கவிக்கோ கொடுமைகள் எல்லாம் மா றுவதற்கு விழிகே ல்ை என்று கொதிக்கிறது அவர் உள்ளம்:
- மகனுக்குக் கஞ்சி இல்லை, க்கு உடுத்த இல்
மதிப்பொன் றுண்டா? மையாய் நடந்தால் |ண்டா? குற்றம் கொன்று நம்பூமி வாழ்பவர் யார்? சிந்தியுங்கள்! ಊಹಿಷGSHುರ್ಖಹಿ முழுக்குருடர் குருடர்க்குப் போய் ற்றுமொரு முழுக்குருடன் வழியைக் காட்டத் போல் வடிவெடுத்தான், நடித்துக் - காடடித் தமிழர்களை யேமாற்றுகின்றான்! ஈதை முக்காலும் அறிகின்ற சான்றோ ரெல்லாம், முழுவயிற்றுக் கஞ்சிக்காய் வாழ்வை விற்றார்: எக்காலம் இக்கொடுமை மாற்றுவோம் யாம்? : என்னகமைப் பர்வலாே! எண்ணிப் பாரீர்!’ படக்கலை இதர கலைகளை எல்லாம் பாழி க்கி வருவதைக் கண்டு கவிஞர்வே யேர்டும் உளக்கொதிப்
