"பொல்லாத சொப்பனம் கண்டு பயந்திட்டேனுங்க, அத்தான்!” என்று பயத்தோடு அழுதவளாக, அத்தானின் மாண்புமிக்க மார்பில் தலையைச் சாய்த்துக் கொண்டாள் ரஞ்சனி, ஆருயிர் மைந்தனின் அணைப்பில், அவளைச் சுட்டுக் கொண்டேயிருந்த கண்ணீர், இப்போது தான் சிறுகச் சிறுகக் குளிர்ச்சி அடைந்து கொண்டிருக்கிறது.
அதோ:
ரதி!
மன்மதனின் ரதி அல்லள்!
மகேஷின் ரதி!
உரியவளுக்கு விடுதலை அளிக்கிறார் உடையவர்,
யார் இவன்?...
பாபுவுக்கு எரிச்சல் எரிச்கலாக வந்தது; அதே எரிச்சல், பண்புடன், மகேஷையும் எரிச்சலோடு பார்த்தான்; பார்வையிட்டான்.
ரஞ்சித் பணத்தில் புழங்குபவர்:ஆகவே, வரவு-செலவு. லாப-நஷ்டம் எல்லாம் தெரிந்தவர். ஆனால், அன்புக்குக் காட்டுப் படும்போது, அந்த அன்பெனும் மகுடிக்குக் கட்டுண்ட நல்ல பாம்பாகவே ஆகிவிடும் மகத்தான மனிதத் தன்மை பெற்ற ஓர் ஆபூர்வப் பிறப்பை எடுப்பதும் வழக்கம்- "மகேஷ்!" என்று கூப்பிட்டார். மலர்ச்சியுடன்!
மகேஷ், குற்றவாளிக் கூண்டில் நீதிபதியின் சந்நிதானத்தில் நிறுத்தப்பட்ட கைதியாக நின்றவர், தாழ்ந்து குனிந்திருத்த தலையை மெள்ளமெள்ள நிமிர்த்திப் பார்க்கலானார்.
"மகேஷ், உங்க ரதி நிற்கிற இந்த லோகத்துக்கு நீங்க இப்போது திரும்பியிருப்பீங்கண்ணு நம்புறேன்; கிணற்றுத் தண்ணீரை எந்த வெள்ளமும் எப்போதும் கொண்டு போயிட முடியாதுங்க! பாபுவை நீங்க எப்போது
98
