124 அபிராமி அந்தாதி
உணர்ந்து ஒதும் பயிற்சி அமையும் என்றும், அதன் பின்பு அவள் புகழையே எண்ணி அநுபவிக்கும் நிலை உண்டா கும் என்றும் இந்தப் பாடலால் தெரிந்து கொள்கிறோம்.
கண்ணியது உன் புகழ்; கற்பதுஉன் காமம்!
கசிந்துபத்தி
பண்ணியது உன்இரு பாதாம் புயத்தில்;
பகல்இரவா -
கண்ணியது உன்னை நயத்தோர் அவையத்து:
கான்முன்செய்த புண்ணியம் ஏது? என்.அம் மே,புவி ஏழையும்
- பூத்தவளே!
! என் தாயே, ஏழுலகத்தையும் படைத்த பெருமாட் டியே, அடியேன் எப்போதும் தியானம் செய்தது உன்னு டைய பெரும் புகழை; பலகாலும் பயின்று உணர்வுடன் ஒதுவது உன் திருநாமத்தை; உள்ளம் உருகிப் பக்தி பண் ணரியது உன் இரண்டு திருவடித் தாமரைகளில்: பகலும் இரவுமாகச் சென்று சேர்ந்தது, உன்னை விரும்பிய அன்பர்களின் கூட்டத்தை. இவ்வளவுக்கும் காரணமாக அடியேன் முற்பிறவியிற் செய்த புண்ணியச் செயல் யாது?
கண்ணியது-நினைத்தது. கசிந்து-உருகி. அவையம்சபை: சங்கம்; இங்கே கூட்டம். பூத்தவள்-தோற்றுவித் தவள்.) -
இது அபிராமி அந்தாதியில் உள்ள பன்னிரண்டாம் பாடல். *
