இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
ஆணிமுத்துகள்
9
- “அருங் குறளும் பகர்ந்ததற்பின் போயொருத்தர்
- வாய்க் கேட்க நூலுளவோ”
என்றார் நத்தத்தனார்.
- “உள்ளுதொறு உள்ளுதொறு உள்ளம் உருக்குமே
- வள்ளுவர் வாய்மொழி மாண்பு“
என்றார் மாங்குடி மருதனார்.
- “வாய்மொழி வள்ளுவர் முப்பால் மதிப்புலவோர்க்கு
- ஆய்தொறும் ஊறும் அறிவு”
என்றார் உருத்திர சன்ம கண்ணர்.
- “சிந்தைக் கினிய செவிக்கினிய வாய்க்கினிய...
- வள்ளுவனார் பன்னிய இன்குறள் வெண்பா”
என்றார் கவுணியனார்.
- “உலகடைய உண்ணுமால் (வள்ளுவர்)
- வண்டமிழின் முப்பால் மகிழ்ந்து”
என்றார் ஆலங்குடி வங்கனார். இப்படி இன்னும் பலர், பற்பலர்.
அக்காலப் புலவர்கள் மட்டுமா அதன் அருமை பெருமையினை அறிந்திருந்தனர்? இக்காலத்தும் பல்வேறு இந்திய மொழிப் புலவர்கள் உட்படப் பல்வேறு உலக மொழிப் புலவர்களும் அதன் ஈடு இணையற்ற சிறப்பினை நுனித்துணர்ந்தனர். தத்தம் மொழிகளிற் பெயர்த்துக் கொண்டனர். பிற மொழியாளர்கள் அத்தமிழ் நூலை மொழி பெயர்த்துக் கொண்ட செயல், அவர்தம் பரந்த மனப்பாங்கையோ, பரந்த அறிவின் பெருக்கையோ அறிவிப்பதாகப் பொருள் இல்லை; அத்தமிழ் நூலின் கருத்தாழத்தை-எவரையும் கவர்ந்து தன் வயப்படுத்தும் அந்நூலின் தனி மாண்பினை அறிவிப்பதாகவே பொருள் அல்லவா?
