175
‘வாங்க மிஸ்டர் பூமிநாதன். இவளை உங்களுக்கு அறிமுகப் படுத்திவைக்கிறதிலே நான் சந்தோஷப்படு கிறேன்” என்று அம்மனைச் சுட்டி, “நான் நம்பியிருக்கும் என்னுடைய இரண்டாவது தாய் இவள்!’ என்று முடித் தாள் ஊர்வசி.
பூமிநாதனின் கரங்கள் கூப்பின; கூப்பிய கரங்கள் ஏன் இப்படி நடுங்கித் துடிக்கின்றன ?
அம்பலத்தரசனுக்குப் பழக்கப் பட்ட தாய் அவள். கைகூப்பிக் கைதொழுதான் அவன். கண்கள் - அவன் கண்கள் ஏன் இப்படி நடுங்கித் துடிக்கின்றன ?
மனம் விரிந்து, கண் விரிந்து, ஜோடி இதழ் விரிந்து கும்பிட்டாள் ஊர்வசி, நித்திலங்கள் கால்விரல்களை முத்தமிட்டன
கை கடிகாரத்தைப் பார்த்தாள் ஊர்வசி, மணி பதினொன்று பத்து,
ஏறுமுகச் சுடரொளி சினம் காட்டத் தொடங்கி விட்டதோ ?
- வாங்க, இதுதான் என்வீடு. வாடகை வீடு,’’ என்றாள் ஊர்வசி
அம்பலத்தரசனைத் தொடர்ந்தான் பூமிநாதன். அவன் கால்கள் இடறின -
அண்டை அயலிலிருந்த பெண்டுகள் சிலர் இவர்கள் மூவரையும் கள்ளத்தனமாகப் பார்த்துக் கள்ளத்தனமாகச் சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் எப்படிச் சிரித்தார்கள் தெரியுமா ? பைத்தியங்கள் மாதிரி ! - பைத்தியங்களுக்கும் சுயநலம் விலக்கல்லவே !
மூன்று ஜோடி நடையன்கள் வாசலுக்குக் காவல்.
