55
நடந்த விதிக் கூத்தை என் அன்னத்துக்கிட்டே விளக்கிச் சொன்னால், அவ எம்மனசைக் கட்டாயம் புரிஞ்சுக்கிடவே செய்வா, ஆனா அவகிட்டே விட்ட சாவலிலே தோத்துப் போனதுக்குப் பொறகு, அந்தத் தெய்வத்தை அற்பனான நான் எந்த முகத்தைக் கொண்டு காண வாய்க்குமாம் ? பாவம். அன்னக்கிளி எங்கிட்டேயிருந்து நல்ல தகவலை எதிர்பார்த்து ஏங்கிக் கிட்டு இருக்கும் ஐயையோ, தெய் வமே! - என் தெய்வம் நான் இல்லாங்காட்டி, இந்த மண்ணிலே ஒரு இம்மிப் பொழுதுக்குக் கூட உயிர் தரிக்க
மாட்டாதே!
ஆத்தாளே மூத்தவளே எம்புட்டுப் பொஞ்சாதிப் பொண்ணு எங்கண்ணுக்குப் புலப்படாததாட்டமே, நீயும் எங்கிட்டோ ஏனோ கண் மறைவா இருக்கியே ? இனிமே நான் எந்தக் கோயில் மண்ணிலே விழுந்து புரண்டு அழு வேன்? ஐயையோ, மகமாயித் தாயே! என்னாலே ஒனக் கும் பழி ஏற்பட்டுப் போயிடுச்சே ? நான் பாவி மகாபாவி
இனியும் இந்தப் பாவியைப் பூமித்தாய் தாங்கவே மா ட் டா, தாங்கவும் கூடாது புள்ளே அன்னக்கிளியோ ! எம்புட்டு அன்னக்கிளிப்புள்ளே !’
ஆந்தைகள் இணை சேர்ந்து, பிணை சேர்த்துச் சர சம் 呜母6可·
நிலவின் களங்கத்திற்குப் பொறுப்பு அந்த மேகம் தான்!
மகமாயி!. முத்துலிங்கத்திற்குக் கத்திக் கதறவோ, இல்லை, அழுது புலம்பவோ இனி நெஞ்சிலே வலுவே இல்லை, வல்லமையும் இல்லை. -
சோதித்த இருட்டு இன்னமும் சோதிக்க வேண்டுமா ? ‘நல்ல பூமி'யின் அமைதி அழகுடன் ஆட்சி நடத்துகிறது. சுயப் பிரச்சினையை மீட்டுக் கொண்டான் அவன்.
