கூறினார்: ' நல்லது, மனைவியே!, இப்போது நீயும் நானும் கூட்டுப் பண்ணை விவசாயிகள், நான் என் பெயரை இன்று பதிவு செய்து விட்டேன். நாம் எல்லோரும் சேர்ந்து கூட்டுறவுச் சங்கத்தில் உழைக்கப் போகிறோம். அந்தக் கூட்டுப் பண்ணையில் நம் வயிறு புடைக்க உண்டுவிடப் போவதில்லை. என்றாலும் குறைந்த பட்சம் நாம் இனிமேல் அத்தனை அரும்பாடுபட்டு அடிமை மாதிரி உழைக்க வேண்டியிராது. நாமும் ஓய்வு பெற வேண்டிய நேரம் வந்து விட்டது, ' நான் அழத் தொடங்கினேன். இவரோ, 'அசட்டுப் பெண்ணே , இனி முதியவர்களான நமது பாடு சுலபமாகத்தான் இருக்கும். எனவே தண்ணீரைத் துடைத்துக் கொள்' என்று கூறினார். ஆனால், இவர் எங்கள் கால்நடைகளைக் கொண்டு விட்டு விட்டு வந்த பிறகு, ஆளே மாறிவிட்டார், ....... அவர்கள் எங்களது பசுக்களை எங்களிடம் திருப்பிக் கொடுத்து விடுவதாக உறுதி கூறினார்கள், என்றாலும், அவர்கள் திருப்பிக் கொடுப்பார்களோ, மாட்டார்களோ? யாருக்குத் தெரியும்?..,': ' முன் வாசல் பக்கம் பனித்துகள் நொறுங்கும் சத்தத்தையும், ஆடவர்கள் பேசும் குரல்களையும் நாங்கள் கேட்டோம். அந்தக் கிழவி பேசுவதை நிறுத்திவிட்டு, தனது கிழிந்த போர்வையைத் தலை முதல் கால் வரையிலும் முழுக்கச் சட்டென்று இழுத்து மூடிக் கொண்டாள். தமது உறைந்து போன கம்பளி பூட்சுகளை ஓசையெழும்ப மிதித்துக் கொண்டு, புரோசோஃபியேவிச் வீட்டுக்குள் நடந்து வந்தார்; அவருக்குப் பின்னால் அந்தக் கிழவரும் வந்தார். இரவு உணவு உண்ணும் போது, புரோகோ ஃபியேவிச் அந்த வீட்டுக்காரரை உரையாடலில் ஈடுபடுத்த என்னவெல்லாமோ செய்து பார்த்தார்; ஆனால் அந்தக் கிழவரோ உம்மென்று மெளனமாக இருந்தார்; அல்லது 'ஆம்' 'இல்லை' என்று சுருக்க மா கப் பதிலளித்தார். இதன் மூலம் தம்மிடம் விடாப் பிடியா கப் பேச்சுக் கொடுக்கும் அந்த விருந்தாளி தமக்கு ஒரு தொல்லையாக இருப்பதைத் தெளிவு படுத்தினார். இதனால் மனம் புண்பட்டவர் போல் காட்டிக் கொண்ட புரோகோ ஃபியேவிச் தமது ஆட்டுத்தோல் கோட்டைப் பெஞ்சின் மீது விரித்துப் படுத்துத் தூங்கப் புறப்பட்டு விட்டார். அந்தக் கிழவியும் தூங்கத் தொடங்கியிருக்க வேண்டும். கிழவர் மட்டும் தான் இன்னும் விழித்துக் கொண்டிருந்தார், அவர் முற்றத் துக்குச் சென்று, கைநிறைய விறகை அள்ளிக் கொண்டு வந்தார். பின்னர் அவர் தமது படுக்கைக்கடியில் கட்டியமைத்திருந்த
சிறிய கனைப்பு அடுப்பைப் பற்ற வைத்து, நெருப்பின் முன்னால்
158
