பக்கம்:இதிகாசக் கதாவாசகம்-1.pdf/15

கொண்ட , அடிக்கடி . . لمر ஒேெே என்மூலும் ஜாசத் ஒல் யாதவர்களுக்கு இடைவிடாது துன்பமும் கலக்கமும் உண்டாகிக்கொண்டேயிருந்தன. இதுபற்றிக் கண்ணபிரான் யாதவர்களே அழைத்துச்சென் வின் பேமொன் நில் துவாாகை யெனப் பெயரிய அச மிக்க நகரொன்றை திருமித்து அகிற் குடி புகுத்து வாழ்த்தொடங்கினர். ஜாசந்தன் தன் பகைவசையெல்லாம் கிர்மூலமாக் கும் வன்பலத்தை படையக்கருகி அதற்கு அரசர்காப்பதி யிட்டுச்செய்யும் நீர்மேத தச் செய்யத் தொடங்கி, மூடிசூடிய அக்ேகக்ச்விசஅேச்சக்கி விக்க்ப்பசல்க்கப்பிடிக் துக் கிசிவிரச நகரத்து மலைக்குகையில் அடைத்துக்கொண் டிருந்தான். గా * - * $ to t; ※ 摄 இதிேங்கனமாக, இக்திாப்பிால்高 சகாத்தில் பாண்டு புக்கிசனுகிய யுதிஷ்டிரன், தன் தம்பி அர்ச்சுனனுல் கான் டவ வனம் எரியுண்ட காலத்தில் உயிர்பிச்சையளிக்கப்பெற் தவனுகிய மயன் என்னும் அசுரத்தச்சன் அங்கன்,மிக்கறிகுறி யாக உலகக்கில் ஒப்புயர்வற கிருமித்துக்கொடுத்த மீண்ட பத்தில் குடிபுகுந்து, தம்பியர்களும் மண்டலீகர்களும் புடை ஆப் பெருஞ்சபையாக வீற்றிருந்தான். அவ்வமயத்தில் நாாதமுனிவர் அங்கு எழுந்தருளினர். உதிஷ்டிான் முனிவ