ஆபுத் தி சன். அல்லது புண்ணிய ராஜன். பண்டைக் காலத்தில் வாரணுசி என்ற சிறப்புப் பெயர்பெற்ற காசிமா நகரத்திலே அபஞ்சிகன்’ என்னும் அக்கணன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் தக்க பருவக்கி லேயே இல்லாசிரியரை அடைந்து, வேதவே காங்கங்களேயெல்
- rð , o :s: : r * * ، ، حیہ صلى الله عليه وسلم
லாம் வழுவறக்கற்று வேதபாாங்கதகுய், ஆான உபாத்தி பாயன்’ என்னும் பட்டமும் பெற்றின். பின்பு அவன் ஆசிரியர் ஆணையால் கல்லறமாகிய இல்லறம் கடத்தக்கருதி, வாழ்க்கைத் துணையாக சாலினி என்னும் ஒரு பார்ப் பனியை மணந்து வாழ்ந்துவந்தான். அங்கினம் வாழுகாளில், அவன் மனைவியாகிய சாலினி, மகளிர்க்கு இன்றியமை பாக கற்பொழுக்கத்தினின்றும் வழுவிக், கணவனுக்குப் பெருந்ங்ேகிழைத்தவனாள்ை. அதுபற்றி அவள் அச்சமும் காணமும் துக்கமும்கொண்டு, அப்பாவத்தைக் iேம்.துக் ない。 - .ே - : í - * * - * ... . ‘. . ; . . ." و هنر دم بلمنامه ایرانیان /شح லமகளிர் این نام را برای این بازیها ,கருவி نفیه IHنی iع ff تمام போக்குதற்குக் குமரி ஆடச்செல்லும் அக்கால வழக்கப்படி கான் கன்னியாகுமரியில் ரோடவேண்டுமெனத் துவிைத்து, கான் கர்ப்பிணியாயிருந்தும் அதனேயுங் கருதாது ஆகு வரும் அறியாவண்ணம் அகக்கைவிட்டு வெளிப்போது, பிரயாணமானுள். அங்ஙனம் புறப்பட்ட பார்ப்பனி, பல ஊர்களேயுங் கடந்து வருகின்றவன் கோற்கை தகாத்துக்கருகிலுள்ள அயர் து வருகனம் r கதுக்கருகஇ છે
