ఖీ இதிகாசக் கதவாசகம் & அர்த்தரும், வேழக்கும். இவர்கள் தீயோசி கடலை மக்களும் (பிரயாணிகள் கூடி, வட்டும், குதிக், அம்புக் கோட்டியும் ஆதேற்குரிய இடமாய்விட்டது. அதுகண்.ே ஆத்திான் அம்பலத்தை விட்டு நீங்கி, கர்கோவன் கென்று, உண்டோர் யாரேனும் உண்டோ?” என்டி விவைத் தொடங்கினுன். அதுதெரிந்து, செல்வக்கவியல் இறுமாப்புற்றேர் அனைவரும் இவன் யார்?' என இகழத் தொடங்கினர்கள். நீ இருக்தாயோ' என வினவுவாரு மில்லாமையால் ஆபுத்தின் பெருஞ் செல்வத்தைக் கட விடைக் கவிழ்த்தவன் போல வருக்கித் தனியே செல்லு கையில், மாக்கலத்திலிருந்து இறங்கிவந்த பிரயாணிகள் சில், வழியிடையில் அவனைக்கண்டு வணங்கி, சாவகாடு மழை பின்றி மிக்க வறுமையும், உயிர்கள் பசியால் வருக்தி மடி கின்றன” என்று கூறிஞர்கள் அதுகேட்டு, அவன்-சிேல் விழந்த ஆழுவோரை எடுக்கப்போவார்போல் வின்ைது சென்று, புலம் பெயர் மாக்களோடு சாவகத்தீவுக்கு ళ్కేఫ్టే அம் மக்கலத்தில் எறிஞன், கலமும் பாய்விரித்துப் புறப் பட்டுச் சென்றது. சிலகாததுராம் சென்றதும் கடலானது காத்மீகுல் கொங்களிப்பா யிருந்தமையின் சென்ற கப்பல் பாய் இறக்கி, மணிபல்லவம் என்னும் வேக்கினருகில் ஒரு காள் தங்கியது. ५: ऽः:ं ஆபுத்திான் அத்தீவின் காட்சியைக் கண் ங்ை
- இது, இதி
s - - - * 令ختې கினன், இறங்கின அவன் ஏறிவிட்டானென்று மாலுமி మ), Lఓు இருட்காலத்தில் செலுத்திக்கொண்டு போய் விட்டான். அதுதெரிந்த ஆபுத்திரன் அந்தோ! நான் எண்
- 教H声, لایه :
ரியபடி சாவககாடு செல்அதற்கு இயலா, போய்விட்
