ఫీ இதிக்கக் கதவாசகம் திஆய் அன்னம் சோன்றியபின் இக்கர்ட்டில் இஒா வனங்களும் திசம்பின உயிர்கள் கித்தின் இன் து பங்களில்லாமல் வாழ்வனவாயின; சீ இச்சமயம் கிட்டு நீங்குவையாயின் எல்லா விர்களும் இன் குழந்தைகன்போல் கடன் அழாகீத்கும்; இக்கண்ண்புடைய இவ்வுலகத்தை கீ காவாமல் உனது கில்த்தையே கருதிச் செல்லுதல் தகுதிகன்அ; எந்த கன்மையையும் தன்னுயிர்க் கென்ற கிண்யாத பிம் உயிர்களுக்கேயென்றுகருதிகழைக் கும் புத்தவேனது அறம் இஃதில்லவே' என்று கூறின்ை. அரசன் கேட்டு, மணிபல்லவத்தை வல்ங்கொண்டு வன்ங்க வேண்டுமென்று என்னுள்ளத்தில் எழுத்த வரம்புகடந்த ஆசையைத்தனிைத்தல் அரிது; ஆதலால், சான் அங்குசென்று வருவேன்; யான் வருவதற்குப் பிடிக்கும் ஒருமாத காலம் வ ைஇக்களைப்பாதுகாப்பது உனது அாகுதி என்று மத்திரியை கோக்கிக் கூறிவிட்டுப் புறப்பட்டு வழிக்கொண்டு கடற்கரையை அடைந்த கப்ர்ேக்ணிபல்லவத்தை யடைந்தான். உடனே மணிமேகலை எதிர்வக்கு அழைத்துச் சென். அவகுே அத்தீவை வலமாகச்சுற்றிப்புத்தபீடிகை வருகில்வந்து, பழம்பிறப்பை அதிவிக்கும் தரும் டிேன் இது” என்று காட்டினுள்: அல்வனவில் ஆாசன், அதனேக் தரிசித்து அன்போடு வலங்கொண்டு துதித்தான். துதிக் கவே அப்பீடிகை அவனுக்குப் பழம்பிறப்பின் செய்தியை கன்முகத் தெரிவித்தது. அவன் அதனைத்தெரிந்து வியப் படைத்து, தனக்கு முற்பிறப்பில் ஒருநாள் இாவில் அமுத *சபியென்னும் அகதியபாத்திசத்தை அணித்த சிந்தாதேவி யைச் சிங் தி த்து,
