இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை
பூரணி ே
முத்துே
பூரணி :
58
திரும்ப முனேந்தவள் டக்கென்று கின்று விடுகிருள்.
தண்ணி !...தண் ணி :ே டீங்களே? ... இந்
ξει தாங்க ...
முத்து அன்புடன் அவளை ஊடுருவிப் பார்த்து, அவள் சாய்த்த குடத்தி னின்றும் வழிந்த தண்ணிரை கையேந்தி வாங்கிக் குடிக்கிருன்.
பூரணியும் முத்துவும் ஒருவரையொருவர் ஆழமாகப் பார்த்துக் கொள்கின்றனர்.
முத்துவும் வைரமும் கடந்து செல்
போயிட்டு வாரேன், பூரணி !
(வெட்கம்) ஊம் 1...(அவர்கள் மறைந்ததும்) மு.த்...து !...
மெல்லிய குரலில் சொல்கிருள். உடனே வெட்கம் வந்து, காக்கைக் கடித்தபடி கடக்கிருள் பூரணி.
