பெலால் சென் பெலால் சென் என்பவன் வரலாற்றுத் தொடர்புடைய வடநாட்டு வீரர்களில் ஒருவன். நெஞ்சத் துணிவும் நிகரில்லாப் போர்த் திறனும் வாய்ந்தவன். பல போர்களிலே வெற்றி கண்டவன். அவன் ஒரு இளமங்கையைக் காதலிக் கிருன்; அவளும் அவனைக் காதலிக்கிருள். திருமணம் நடக் கிறது. பின்பு அவன் தன்னுடைய கோட்டையை விட்டுப் புதியதோர் போருக்குப் புறப்பட நேர்கிறது. காதலியின் நெஞ்சங் கலங்குகிறது; பாட்டு இங்கே தொடங்குகிறது. "நெஞ்சுகலங் காதேயடி கண்ணே-கண நேரமதில் வென்றுமீள்வேன் சொன்னேன் வெஞ்சமர மிதுபோலநேகம்-நான் வென்றதைநீ கண்டபின்னேன் சோகம்?" 'சென்றபின்பு நாளுமென்றன் நாதா-அமர்ச் சேதியிங் கனுப்பமுடி யாதா?” அன்றுமயில் நைந்துருக வேதான்-எண்ணி ஏதுரைப்பான் பெலால்சென், 'நீதான் கண்டறிய வகையொன்று செய்வேன்-நானும் கையிலென் புருவெடுத்துச் செல்வேன்; மண்டமரில் நான்மடிந்தால் மானே--உன வந்தடையும் அந்தப்புருத் தானே.” தந்துசொலிக் கந்துகத்தில் தாவ-அது தாண்டியது மங்கைமனம் நோவ.
107
