இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
ஆசை மறைந்த தாயினும்
ஐயோ, கால்கள் சிக்கின!
வீசிச் சிறகை அடித்தது.
வீண்தான். தப்ப முடியுமோ?
மாட்டிக் கொண்டு தவித்திடும்
மடமை மிக்க காக்கையை
ஆட்டுக் காரன் பார்த்தனன்;
ஆவ லோடு நெருங்கினன்.
பறக்க வழியும் இன்றியே
பரித விக்கும் காக்கையை,
இறக்கை தன்னை வெட்டியே
எடுத்து வீடு சென்றனன்.
‘அப்பா, இதுபோல் பறவையை
அடியேன் பார்த்த தில்லையே
எப்போ தப்பா பிடித்தனை?
என்ன பறவை சொல்லுவாய்?’
என்று கேட்ட மகனிடம்
இடையன் கூற லாயினன்:
‘அன்பு மிக்க மைந்தனே,
அதிச யம்போல் பார்ப்பதேன்?
கொழுத்த ஆட்டைத் தூக்கியே
கொண்டு செல்லும் ஆசையில்
கழுகு என்று தன்னையே
கருதிக் கெட்ட காக்கைதான்!’
103
