இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
தட்டி ஓட்ட லாயினன்,
தயக்க மின்றிக் குதிரையை.
‘துட்டு! துட்டு’ என்றுமே
துரத்தி முருகன் ஓடினன்.
துரத்திச் சென்றான்; ஆயினும்
சோர்ந்து போனான். மிகவுமே
உரத்த குரலில் கூவியும்
ஒன்று மில்லை பயனுமே.
அதிக தூரம் ஓடியே
அலுத்துப் போன முருகனும்
குதிரை சென்ற திசையிலே
குரல் எடுத்துக் கூறினன்;
‘குதிரைக் கார நண்பனே!
கொண்டு செல்வாய் முயலினை,
அதனை உனக்கு நானுமே
அளித்த பரிசாய்க் கொள்ளுவாய்!’
112
