ஊன்றுகோல்
அணிபெற்ற கவிக்கம்பன் பாட்டுக் கன்பர்
அரும்பொருளைத் தெரிந்துணர்ந்து விளக்கும்
சொல்லர்
பிணியுற்ற சமுதாயக் கேட்டை யெல்லாம்
பேர்த்தெடுத்த போர்மறவர் அன்பு நண்பர்
துணிவுற்ற [1] முருகப்பர் செட்டி நாட்டுச்
சுயமரியா தைப்பணிக்குச் சொந்தக் காரர்,
பிணியுற்றார் பண்டிதமா மணியார் என்று
பெருந்துயரிற் புறப்பட்டார் [2] யாமும் சென்றோம்.3
இவ்விருவர் தமக்குள்ளும் வேறு பட்ட
இருகருத்துக் கொண்டமையால் தனித்தி
ருந்தார் !
ஒவ்வொருவர் மனத்திடத்தும் பிளவே யன்றி
ஒன்றுபடும் நிலையில்லை; எனினும் அந்தச்
செவ்வியநற் புலவருக்கோ நோயென் றாங்கே
செயல்மறந்து துணைவியுடன் ஒடி வந்தார் ;
அவ்வியல்பை என்னென்போம் சான்றோர்
சான்றோர்
பாலரென அன்றுரைத்த மொழிபொய் யாமோ?4
அருகில்வரும் முருகப்பர் தம்மைக் கண்டார்
அப்புலவர் ஒவெனவே அலறி விட்டார் ;
உருகிவரும் உணர்ச்சியினால் குழந்தை போல
ஒருநொடியில் மாறிவிட்டார் ‘எனக்கு வந்த
பெருகுதுயர் தருநோயைப் பாரும் ஐயா
பிழைஎன்ன நான்செய்தேன் இறைவன் என்பால்
தருதுயரை யார்துடைப்பார் ஐயோ’ என்று
தாளாமல் அழுதழுது புலம்பி விட்டார்.5
