138 ♦ என் அமெரிக்கப் பயணம்
திரும்பி மீண்டும் வர நினைப்பர். இக்காட்சியைக் கண்டுகளித்த வண்ணம் திரும்புகின்றோம். (படம் - 51, 52, 53, 54, 55)
ஓரிடத்தில் கறுப்பர்[1] இனத்தைச் சேர்ந்த ஒரு மூதாட்டியைக் காண்கின்றோம். வேட்டி கட்டியுள்ள நானும் சேலையணிந்துள்ள என் மனைவியும் அப் பெருமாட்டிக்கு விநோத மனிதர்களாகக் காணப் பெற்றோம் போலும்! அவர் என்னிடம் பேச்சுக் கொடுக்கிறார்.
வினா: ‘நீங்கள் எந்த ஊரைச் சேர்ந்தவர்கள் ?’
விடை: ‘எங்கள் ஊர் மதராஸ், தமிழ்நாடு, இந்தியா’
வினா: உங்களுக்கு அமெரிக்கா பிடித்திருக்கிறதா ?
விடை: ‘பிடித்திருக்கிறது. சுற்றிப் பார்த்து மகிழ்ச்சி அடைகின்றோம்.’
வினா: ‘நீங்கள் இங்கேயே தங்கி விடுவதற்கு விரும்புகிறீர்களா ?’
இந்நிலையில் நான் வினா விடுக்கின்றேன். அவர் மறுமொழி யளிக்கின்றார்.
வினா: ‘உங்கட்குத் தாயார் இருக்கிறார்களா ?’
விடை: ‘ஆம், இருக்கிறார்கள்’
வினா: ‘நீங்கள் அவர்களை மறக்க முடியுமா?’
விடை: ‘முடியாது; அவர் என்னைப் பெற்றவர்’
நான் “இந்தியா எங்களைப் பெற்றநாடு. அது தாய்நாடு. ஆகவே அதனை மறக்க முடியாது. எங்கள் மகன், மருமகள், பேரர்கள், பேத்திமார் இங்குப் பிழைப்பின் நிமித்தம் அலுவல்கள் பார்க்கிறார்கள். எங்கள் மகன் குடும்பம் ‘பச்சை அட்டை’[2] பெற்று நிரந்தரக் குடிமக்களாகி விட்டார்கள். நாங்கள் அவர்கள் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கி மூன்று மாத காலம் தற்காலிகமாக வந்துள்ளோம். ஜூன் 24-25 திரும்புகிறோம்” என்று சொன்னேன்.
இருவரும் ‘கை குலுக்கி’ப் பிரிந்தோம். பார்த்துக்கொண்டே திரும்புகிறோம். கார் விட்ட இடத்திற்கு வந்து காரில் ஏறி இல்லம் ஏகுகின்றோம். பகல் 1 மணிக்கு இல்லம் வந்தடைந்தோம்.
5. தமிழ்ச் சங்கம்
இங்கு என் பேத்தி மிருனாளினி அரும் பாடுபட்டு தமிழ்ச் சங்கக் கூட்டத்திற்கு ஏற்பாடு செய்தாள். சிறு வயது முதல் அறிவுக் கூர்மையுடையவள். எடுத்த காரியத்தை மிக்க திறமையுடன் செய்பவள் என்பதை நான் அறிந்தவன்.
