பரிவட்டம் 95.3
வாசற் கதவைத் திறந்துகொண்டு அவள் பிள்ளை வரும் சப்தம் கேட்டது. தனியாய்த்தான் வந்தான். விசுப் பலகை பில் உட்காருகையிலேயே அவன் மனச்சோர்வு வெளிப் பட்டது. கோபத்தில் முகத்தில் கறு ரத்தம் குழம்பி .பிருந்தது.
ங்கேடா டோனே?’’
அவங்க வீட்டுக்கு-
ஏண்டா போனே, போன சிறுக்கித் தானா வராள்,
பெரிய இடத்துப் பெண்ணாயிருந்தால் என்ன பெண்டாட்டி யென்பதை மறந்துட்டாளா? .
"பெண்ணின் சமத்து அவங்களுக்குத் தெரியவேண் உாமா, என்று சொல்லத்தான் போனேன்.”
சொன்னியே என்னவாம்?"
அவங்க பெண்ணை விடமாட்டாங்களாம். அவங்க பெண் வீட்டு வேலை செய்யவேண்டிய அவசியமேயில்லை யாம். நம்ம மாதிரி நாலு தறி கூவிக்குப் போட்டு வேலை வாங்க தெம்பு இருக்குதாம்-’’
ச என்ன, என்ன! பெண்ணின் சமத்துக்கு மேலேன்னா, இருக்குது அவங்க சமத்து?’’
என்னம்மா, அவங்களா பேசறாங்க, பணத் திமிர்ன்னா அப்படிப் பேச வைக்குது பெண்ணைக் கொடுத்துட்டா, மருமகனை விலைக்கு வாங்கிட்டதா நெனைச்சுருக்காங்க போல இருக்குது, மேலே வேலையை ஒட்டு-"
வேலையை ஒட்டு என்று சொல்லிவிடலாம். ஆனால்...
அவன் தாய் சமயலறையில் குழம்பைக் கிளறிக் கொண்டே காத்துக்கொண்டிருந்தாள். அவள் வயிற்றின் கொதிப்பை அவன் நன்றாய் அறிய முடியும். ஆயினும் அதைவிட அவன் தனிமைதான் அவனை உறுத்திற்று சோறு, நாக்கு நுனியில் விஷமாய் மாறிற்று. -
