ஒரு முத்தம் 67
இன்று வருவாளா? முத்தம் தருவாளா? தன்னைக் காண்பித்துக்கொள்வாளா? எனக்குப் பைத்தியம் பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறதா? இருப்புக் கொள்ளவில்லை. அறைக்கு வெளியே மொட்டை மாடிக்கு வருகிறேன். வானம் இருண்டிருக்கிறது. அங்குமிங்குமாய்த் தெரியும் ஒன்றிரண்டு நகத்ரங்களும் மூழ்கிக்கொண்டிருக்கின்றன. -
என்னைக் காப்பாற்று!" அம்மா இல்லை. ’ இரண்டு சொட்டுக்கள் என் முகத்தில் விழுகின்றன, என் கைப்பிடிக்க என்று வருவான் எனக் காத் திருக்கும் கன்னியின் கண்ணிர்த் துளி. -
பளிச் சென நெஞ்சில் வெளிச்சம் ஏற்றிக்கொண்டது. உள்ளே போய் ஒரு பேப்பரை எடுத்துக் கடிதம் எழுதினேன்.
வரிகள் வளர வளர கனம் லேசாயிற்று.
மன்னிக்கு: நான் சம்மதம். எனக்காகக் காத்திருக்க வேண்டாம். நீங்கள் என்ன சொன்னாலும், எது செய்தாலும் சரி, ஆனால் சுருக்க சுருக்க வழி இப்பத்தான் தெரிந்தது. தெரிந்துகொண்டே இருக்கிறது.” 鑒 -இந்தியா டுடே
