– 98 – 2. օ`ւքանո ք»iր տռա,
- ター இனி முறையே இரண்டாவதாக மெய்யிற்று நிலைமொழியின் பக்கத்தில், மெய் பெழு க்கை முதலி ஆடைய வருமொழி வந்த புனரும் வி கிகி 3 5 ாககு வோம். அஃதாவது மெய் வின் முன்
மெய்ம்முதல் பெருமாறு:- - - மெய்ம்முன் மெய் 11ணர்வதற்கு இலக்க , காலில் மிக்க விதிகள் க கப்பட்டிருப்பினும், எழுக் க ளர்களால் டெ பரும்: பாலும் ைகய வட்பட, z விதிகளை விட்டுவிட்டு, அடிக்கடிக் கைய வப்படு: இன்றியமையாக சில விதிகளே மட்டுமே ை எடுத்துக் கொள்வோம். び 6 _* 7 - - - - கு சற்றுப் புனர். சி 'உரிஞ்' (உராய்தல்) என்னும் ஒரு சொல்வத் , To - - - - கவிர, வேறு த்1 ஈ.ரி.)ச் சொல் இல்ஃயாதலி, - - - - - இகன விடுப்போம். "σούι ' t ή - * * *- 2) துப் புாைர்ச்சி & --" (1) - ు - *— ஆதலும், இயல்பும். ண ஈற்றுச் சொல்லின் த்தில் வல்லின முதல் வருமொழி வந்தால், வேற்றுமையில் ண் - 4.- ? - - - - - எனபது ட் எனக் திரியும்; அல்வழியில் திரியாது இயல்பாகவே நிற்கும். மன ' ('-1 - III, ക്ര1-1് ( 11 ീ1ാതൃാ, ു குடா ) என முன்ரும் வேற்றுமையில் ட்' ஆகக் திரிக்கது. - – 99 — மண் டி கடிது = மண்கடி து (அல்வழியில் பாயிற்று. முதல் வேற்றுமை அவ சேர்ந்தது அல்லவா?) இயல் ழியைச் -ன் ஈறு. மெல்லினமுதல் வருமொழியும் இடையின முதல் வருமொழியும் _றுமை அல்வழி இ (2) எண்-உ பெறுதல் - - - - to . - à on சிலவிடங்களில் "ண் ஈற்றுச் சிெ 2 உ என்னும் எழுத்தைப் பெறும் உன்--கந்தா = உண் + உ 'க' = கருதா - ‘ந்’ ஈற்றுப் புனர் 4:ց՝ பொருந்' (பொருந்துகல்), வெந்' (முதுகு) என பன தவிர, வேறு பெரு வாரிாக ‘ந்’ ஈற்று மச வந்தால், வேற் ரண்டிலும் இயல்ப'கு'. றுதியில் 2_്Tജ - ?力 கள் இல்லையாதலின் இகனையும் விடுவோம். ம்ே ஈற்றுப் புணர்ச்சி 安 மரம் + பலகை = மரப் பல.ை மொழிமுதலில் வல்லினம் வக்கால் 'ம்' மிகுவதும், மரம் + சிறியது = மரஞ்சிறிய து லினம் வரின், 'ம்' என்பது, ஏற்ற மெல்லிமைாகத் திரிவதும், மரம் + முளை = மர முளே மரவேர் என, மெலியும், இடையும் வ. வந்தால் 'ம்' கெட்டு நிற்பதும், என :ொரு - o கட, 1ெப்ெ எ ன, வல் வந்த வல்லினத்திற்கு 7 十 வேர் = ~ on, 2. " ருமொழியில்
