60 ஐங்குறுநூறு மூலமும் (முதலாவது எக்கர், ரோல் கொணப்பட்ட மணல் பார்த விடம் ; இக்கருத்தே கொண்டு ஆசிரியர் நச்சினர்க்கினியரும் கடு வாற் க.அழிக் கட்கின் சேயாற்ற, வடுவா ழெக்கர் மணலினும் பலரே” (மல்படு. 556-7) என்புழி எக்கர் என்பதற்கு இடு மணல் என்றே உரை கூறினர். சினே, மனங்கமழும் பொழில் என இ ைய க்க செயப்படுபொருள் வருவிக்கப்பட்டது. மேய்ம்மணம், மெய்யின்கண், ணெழும் மனம், சினே கம ழும் மணம், புண்ர்ந்தோர் மெய்கமழும் மனம் போலுதலின், சினை புணர்ந்தோர் மெய்ம்மணங் கமழும் என்ருர். வதுவைக் கோலங் கொள்வார் பலவகை மலரும், விசையும், சுண்ணமும் புனேதலால் எழும் மணம் நறி காதலின், புணர்ந்தோர் மெய்ம் மனம் என விசேடித்தார்; ' தண்கய சண்ணிய பொழி ருெறுங் காஞ்சிப், பைங்கா கனிந்து போதுமலி யெக்கர், வதுவை காற்றம் புதுவது களுல (அகம். 25.) என்ருர் பிறரும். வேழப்பூவின் இதழ் உளே போறலின், வெள்ளுளே ன்ன்ப் பிரிக்கோகினர். மேலே, பனியுடை நன்மான் பெர்ங்குள்ே பன்ன் (ஐங், 13) என்புழி வேழப்பூ குதிரை யின் உள்ேமயிர் போல்வதென உவமித்தகனே நினைவுகூர்க. சீத்தல், கெடுத்தல். இஃது இப்பொருட்டாகல், ஈண்டுர்ே மிசைத்தோன்றி இருள் சீக்கும் சுடேேபால்’ (கலி. 100) என வருதலா லமிக மாரிமல்ர், மாரிக்காலத்து மழையால் கனேந்த மலர் மாரிமலர் சையுக்கோ அம், அகன்கன் ஆகின்ற நீர் துளிப்பது போல, கண் ணிமைக்குக்கோறும் க்லுழ்ந்து நின்ற நீர் திளிக்கு மென்றழையின், இது கொழி அவம்ம். மல்ர்ன்ன்ப் பொதிப்ப்ட்க் கூறினமையின், ஈண்டு உவமையாதற்குச் சிறப்புடைய குவளைமலர், அருவிக்கப் பக்த வெண்கற் குவுளே, ம நிறைந்தபோமர் மண், பிறரு ۔۔ خد . . . . . . . . உள்ளுறையால் தலைமகன்தன்குெடு கூடி நுகர்கற். குரிய இன்பங்க்ளேத்கர்ள் அவில்க்கும்பத்தையரை யுன்: டன் என்கின்ரு ளாகலின், ஊரனுகலின் என்றும், ஒரூர்க்
