லா. ச. ரா
69
அழும்போதெல்லாம் ஆண்டவன் நம்மைக் கைவிட மாட்டான், கைவிடமாட்டான்' என்று எத்தனை தரம் படித்திருப்பேன் நீயே பார்த்துக்கொள். தெரியாவிட் டால் இப்போ தெரிஞ்சுக்கோ, அவனை விட்டால் நமக்குக் கதியில்லை, நம்மை விட்டால் அவனுக்கு வழியில்லை, எதற்கும் வேளை வரனும் வேளையேதான் தெய்வம்: வேளை வந்தால் தெய்வம் வந்தது. தெய்வம் வந்தால் வேளை வந்தது. வேளை வந்து வேலை கொடுப்பதை யார் தடுக்க முடியும் ? காலத்தின் விளிம்பில் வேளை எப்பவும் துளும்பி நிற்கிறது-"
அவன் அப்படிச் சொன்னதும் நக்ஷத்ரம் உதிர்ந்தது.
இரவு முதிர்ந்த வேளையில், வாசற்குறட்டில் உரு விளங்கா மையிருளில், கனகன’வெனும் அவன் குரலும், மார்தட்டலும் தமக்கெனத் தனி உயிர்கொண்டு என்னை எட்டிப் பற்றுகையில், வியப்புறுவேன். -
இந்தச் சின்ன வயதில் ஆண்டவன் மேல் இவ்வளவு பற்றுதலா ? இதென்ன பக்தி மீறிய பரவசமா ? பரவச மீறலில் உரிமையாய் வந்த சலுகையில் ஆண்டவனை நையாண்டியா ? வெற்றி வெறியா ? சொற் சீண்டலா ? சொல்லில் பல்லாங்குழியாடி, புதையல் பொத்து கிறானா?
மங்கை, நீ ஏன் வாய் திறப்பதேயில்லை ? "ஊம்!" "ஊ-ஹாம் கூடக்கிடையாதா ? படமாடத் திரையோ சுவரோ தேவைபோல், அவன் விரித்தாடும் தோகைக்கு நீ அரங்கா ? நீங்கள் வந்த புதிதில் நீ ஊமையோ என்று கூட நாங்கள் ஐயுற்றதுண்டு. அதற்காகக் கஸ்தூசிக்கு இரங்கினதுமுண்டு.
ஏண்டா கஸ்தூரி, என் மனம் உனக்குக் கண்ணா டியா ? எப்படி_? அப்படியேதான் இருக்கட்டுமே,
