9
பிறவித் துன்பம் அறுத்தருளும்
பெருமா என்னை நீகாப்பாய்!
உறவு துறந்துன் அடிக்கமலம்
உறவே வந்தேன் எனைக்காப்பாய்!
அறிவுக் கண்ணைத் திறந்தவனே
அன்பு நெஞ்சைக் கொடுத்தவனே!
நெறியில் என்னைச் செலுத்துகின்ற
நேர்மை மிக்கோய் எனைக்காப்பாய்!
கல்லை மண்ணைப் படைத்தாய்நீ
கடலை மழையைப் படைத்தாய்நீ
புல்லைப் பூண்டைப் படைத்தாய்நீ
புழுவைப் பாம்பைப் படைத்தாய்நீ
நில்லா தோடும் விலங்குகளை
நிலைத்து நிற்கும் மரவகையை
வல்லே பறக்கும் புள்ளினத்தை
வணங்கும் என்னைப் படைத்தாயே!
உலகைப் படைத்தாய் நீ, உன்னை
ஒருவ ரேனும் படைக்கவிலை!
உலகைக் காத்து வருகின்றாய்
உனக்கோர் காவல் வேண்டாமே!
உலகை யழிப்பாய் நீயே தான்
உன்னை யழிப்பார் யாருமிலை!
உலகில் உனக்கு மேலாக
ஒன்றும் இல்லை பெருமானே!
தேனும் பாலும் சர்க்கரையும்
சேர்த்துக் கலந்த தீஞ்சுவை போல்
யானும் நீயும் உன்னருளும்
அடைந்த கலவிச் சுவை பெரிதாம்!
