பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் ☐ 67
“மடையா, உனைப்போய்க் கேட்டேனே!
மதிப்பாய் இப்பணி விட்டுவிடு.
அடையாத் துன்பம் நீயடைவாய்
அடிப்பேன் செருப்பால் இப்பொழுதே
கடையா வைத்திருக் கின்றாய், நீ
கழுதை!” என்றே பலகூறி,
நடையன் எடுத்தான் அடிப்பதற்கே!
நடுத்தெருக் கூட்டம் கூடியதே!
5
எட்டியே நான்நின் றிருந்ததனால்
என்னென் றறியக் கூட்டத்தைக்
கிட்டினேன்; உள்ளே தலைநீட்டிக்
கிடைக்கும் செய்தி கேட்டிருந்தேன்!
முட்டிய வாறாய்ச் சிற்சிலரும்
முன்னடிக் கொண்டே பற்பலரும்
எட்டியும் எக்கியும் பார்ப்பபோராய்
இருந்தார் சிலரும் பார்த்திருந்தேன்!
6
கூட்டத் திருந்தோர் இருமுகமாய்க்
குறைகள் நிறைகள் பேசிநின்றார்
வாட்டத் துடனே கிழக்கணியன்
வாய்பே சாமல் நின்றிருந்தான்!
நாட்டத் துடனே செய்தியினை
நறுக்குந் துணுக்கு மாய்ச்சிலர்பால்
கேட்டுக் கொண்டேன், தெளிவாக!
கிழவன் மேலே பிழையில்லை!
7
பத்துப் பதினொரு நாட்களின்முன்
பார்த்தது, கணியம், மிதிவண்டி!
ஒத்து வராமல் சண்டையிட்டே
ஓடிப் போனாள் அவன்மனைவி!
“எத்திசை போனாள்? வருவாளோ?
எத்தனை நாளில் வந்திடுவாள்?
ஒத்திருப் பாளா?” என்றெல்லாம்
ஒருநாள் கணியனைக் கேட்டானாம்!
8
