117
மலையே! மரங்களே! மயிலே! குயிலே! கலைமான்களே! பெண் மான்களே! ஆண் யானைகளே! பெண் யானைகளே! நிலை கொள்ளாமல் தத்தளிக்கும் உயிருடையேன் நான். எனது இந்த நிலையை நீங்கள் அறிவீர்கள் அழியாத வலிமை கொண்ட அந்த இராமனிடமும் லட்சுமணனிடம் சொல்வீராக.
◯◯
மலையே – மலைகளே; மரனே – மரங்காள்; மயிலே – மயில்காள்; குயிலே – குயில்களே; கலையே – கலைமான்களே; பிணையே – பெண் மான்களே; களிறே – ஆண் யானைகளே; பிடியே – பெண் யானைகளே; நிலையா உயிரேன் – நிலை கொள்ளாது தத்தளிக்கின்ற உயிரையுடைய எனது; நிலை – நிலையை, தேறினிர் நீர் – நன்கு அறிந்த நீங்கள்; உலையா வலியார் – உழை அழியாத வலிமை கொண்ட அந்த இராம லட்சுமணரிடத்திலே; உரையீர் – சொல்வீராக.
◯◯
“செஞ்சேவகனார் நிலை
நீர் தெரிவீர்
மஞ்சே பொழிலே
வன தேவதைகாள்!
‘அஞ்சேல்’ என நல்குதிரேல்
அடியேன்
உஞ்சால் அதுதான்
இழிவோ? உரையீர்!”
மேகங்களே! சோலைகளே! வனதேவதைகளே! சிறந்த வீராகிய இராமபிரான் என்னை இழந்து துன்புறுவதை நீங்கள் அறிவீர்கள். அப்போது அவருக்குச் சொல்லுங்கள்,
