138 கரிப்பு மணிகள்
பொம்பிளகளைக் கூட்டி விசாரிக்கணும்...” என்று அவன்
உள்ளார்ந்துவரும் தாபத்துடன் கோருகிறான். o
“சரிப்பா. நான் பேசுறேன். நீ இப்ப Gurr...” sreirao
முதலாளி மீண்டும் அந்தப் பழைய பாவம் மாறாமலே
கையைக் காட்டுவது ராமசாமிக்குப் பொறுக்கக் கூடியதாகத்
லார், இது ரொம்ப முட்டிப்போன வெவகாரம், நீங்கல்லாம் ரொம்பம் படிச்சவிய. நான் தொழிலாள்தா, ஆனாலும் எந்த அக்குரமும்...’ அவனை மேல பேசவிடாமல், முதலாளி, “நான் கவனிக்கிறேன். போன்னு சொல்லிட் டேனில்ல போ. இப்ப உன் வேலையைப்பாரு'என்று ஆனை யிடுகிறார்.
தோல்வி, அவமான உணர்வு நெஞ்சில் கடல்போல் பொங்கிச் சுருண்டு எழுப்புகிறது. அவனால் விழுங்கிக் கொள்ள உயலவில்லை. ---
..ா, தொழிலாளிகளை அவமானம் செய்யக் கூ-ான் ஸார். பொம்பிளயானாலும், ஆரானாலும்.”
முதலாளியின் கோபம் அதிகமாகிவிட்டது. “ஏம்ப்பா, .கன் போன்னு ஒருதரம் சொன்னேன், ரெண்டுதும் இன் கண்மா இங்கே வந்து வம்பு பண்ணாதே. குடிச்சிட்டு வந்து’
ாைர், மரியாதையாப் பேகங்க! குடிச்சிட்டு நான் வரல. அப்பேர்க்கொத்த ஆளு நானில்ல. நீங்க கூப்பிட் டனுப்பினிங்க. நான் வந்தேன். நீங்க மொதலாளியா யிருக்கலாம், நான் தொழில் செய்பவனாக இருக்கலாம். ஆனால் நானும் மனிசன்...”
சோலை அவன் மீது பாய்ந்து அவனை வெளியே கொண்டு செல்லக் கைவைக்கிறான். ஆனால் ராமசாமியோ அவன் கையை அநாயாசமாகத் தள்ளி விட்டு வெளியேறு கிறான். உச்சி வெய்யில் ஏறும் நேரம். ஆனியானாலும் ஆடியானாலும் இங்கு மேக மூட்டமே வராது.