ராஜம் கிருஷ்ணன் 25 J
கொடை அந்தப் பக்கத்தில் பிரசித்தம். அந்தக் குடியிருப்பின் விடுகள், பொருளாதார நிலையில் அடிமட்டத்திலுள்ள மக்கள் உப்பு மணற்காட்டில் வாழுவதற்கான நிழலிடங்கள் என்பதைச் சொல்லாமல் விள்ளும் திறனுடையவை. ஆனால் வேப்பமரத்தினடியில் சதூக்கட்டிடமாக விளங்கும் முத்தா லம்மன் கோயிலுக்கு ஆண்டுதோறும் புதுப்பிக்கும் செய் தேர்த்திகள் நடந்தேறும். இந்த ஆண்டும் கோயிலின் கவரி களில் பச்சை வண்ணமும், சிவப்பு வண்ணமும், மஞ்சள், நீல வண்ணங்களும் கொண்டு பிச்சைக்கனி தன் கை வண்ணத்தைச் சித்திரம் தீட்டிக் காட்டியிருக்கிறான். அம்மன் கொடைக்கு, எப்படியேனும் காக பிரித்து விடுவார்கள். தொழிலாளிகள் அதை மட்டும் கொடுக்கத் தவற மாட்டார்கள்.
இந்த நாட்களில் பெண்கள் சீவிச்சிங்காரித்துக் கொண்டு மஞ்சளும் பசுமையுமாக மணலில் பாடிக்களிப்பார்கள், பொரி கடலை, சிறுதீனிகள் காணும் மகிழ்ச்சியில் பிள்ளைகள் கொண்டாட்டமாக மகிழ்வார்கள்.
பெட்ரோமாக்ஸ், மைக்செட்டு என்று சுற்றுப்புறம் விழாக்கோலத்தில் முழுகிப்போகும். தோரணங்கள் கட்டப் பெற்ற பந்தலின் பக்கங்களில் பொங்கல் அடுப்புக்களில் மஞ்சளும் குங்குமமுமாகப் பானை ஏறும். கிடாவெட்டு, கோழிக்காவு என்று சக்திக்கேற்ற பிரார்த்தனைகளை நிறை வேற்ற அந்த எளிய மக்கள் கூடுவார்கள். சந்தனமும் மல்லிகையும் அரளியும் அம்மன் சந்நிதியில் கலகலக்கும். வேலையும் கூலியும் உண்டு என்றாலும் இந்தக் கொடை நாளில் அளத்துக்குச் செல்லாமல் விழா மகிழ்ச்சிக்கு வரும் ஆண்கள் அதிகமானவர் உண்டு. ஏனெனில் இந்த நாட்களில் “தாகந் தீர்த்துக் கொள்ளும் சந்தர்ப்பங்கள் அதிகம். அதுவே விழா.
பொன்னாச்சியின் அப்பன் முதல்நாள் மாலையே பச்சையைக் கூட்டிச் சென்றுவிட்டான். டீக்கடைக்காரருக்கு நல்ல தண்ணிர் கொண்டு வந்து கொடுப்பதில் அவனுக்குக்
