ராஜம் கிருஷ்ணன் I75
“பொய்ம்மையும் வாய்மையிடத்த புரை தீர்ந்த நன்மை பயக்குமெனின் என்று மனசோடு சமாதானம் சொல்லிக் கொள்கிறார். அவள் உள்ளே செல்கிறாள். அவர் வீட்டை விட்டு வெளியே தெருவுக்கு வந்து நிற்கிறார்.
சற்றைக்கெல்லாம் ஐந்து ஒற்றை ரூபாய்த் தாளாகக் கொண்டு வருகிறாள்... ‘புள்ளயக் கூட்டிட்டு வந்திடுங்க...” என்று கவலை கனக்கக் கூறிவிட்டுச் செல்கிறாள்.
மனசுக்கு மிகவும் கஷ்டமாக இருக்கிறது. தாய்ப்பாசம் குருட்டுப் பாசம். ஆனானப்பட்ட நாடாளும் அரசிகளே தாய்ப் பாசத்துக்கு அடிமையாகி விடுகின்றனர். முன்பே முன் சீஃப் வீட்டு ஆச்சி, உதவாக்கரைப் பையனை படிக்கப் போட்டு ஏண்டி செலவு செய்யிறே...’ என்று கேட்டாளாம். இவளுக்கு ரோசமாகிவிட்டது. அதனால் பிள்ளையைப்பற்றி ஆச்சியிடம் எதையும் கூறியிருக்கமாட்டாள்.
அவர் பஸ்ஸைப் பிடித்துக் கொண்டு சென்று இறங்கு கையில் மணி ஒன்று. ஒட்டலில் ஒரு தட்டு புளிச்சோற்றை வாங்கி உண்டு நீரைக் குடிக்கிறார். அவர்கள் வீட்டைத்தேடி நடக்கிறார்.
பகல் நேரத்தில் அப்பன் குந்தியிருப்பான். அவன் கெட்டது போதாதென்று பையனைத் திருட்டுச் சாராயத் தொழிலுக்கு விட்ட கயவாளி அவன் முகத்தில் அறைந்து பையனுக்கு வழி கேட்க வேண்டும்.
அவர் வீட்டு வாயிலில் நுழைகையில் அந்த வளைவே அமைதியில் ஆழ்ந்து கிடக்கிறது. அக்கம் பக்கக் கதவுகள் சாத்தியிருக்கின்றன. இவர்கள் வீட்டில் யாருமே இல்லை. பூட்டு ஒன்று தொங்குகிறது.
ஒருகால் இங்கிருந்து வாடகை கொடுக்கவில்லை என்று காலி செய்யச் சொல்லி விட்டார்களா?
