அந்தமானியர்
91
அந்தாதி
வனுக்கு உரிமை கிடையாது. ஒருவர்க்கொருவர் பரிசு கொடுக்கும் வழக்கம் உண்டானதற்கு இதுவும் ஒரு காரணம்.
அந்தமானியரிடையே ஒழுங்காயமைந்த அரசியல் இருந்ததில்லை. வயதான ஆண்களும் பெண்களும் சமூக விவகாரங்களை நடத்தி வந்தனர். மூத்தோர்க்கு அடங்கி நடக்குமாறு இளைஞர் பயிற்றப்பட்டார்கள். ஆண்களைப் போலவே பெண்களும் அதிகாரப் பதவிகள் வகித்தனர். குழந்தைகளை ஒருபொழுதும் கடுமையாக நடத்துவதில்லை. ஆணும் பெண்ணும் பருவம் அடைந்ததும் மணம் ஆகும்வரை மிகுந்த கட்டுப்பாட்டுடன் நடக்கப் பயிற்றப்பட்டு வந்தார்கள்.
நெருங்கிய உறவினருக்குள் மணம் செய்தலாகாது என்ற விதி இருந்தது. அதாவது ஒருவன் தன் உடன் பிறந்தவளையோ, அல்லது மாற்றாந்தாயின் மகளையோ, அல்லது தாய் தந்தையருடன் பிறந்தவளையோ, அல்லது சகோதர சகோதரிகளின் மகளையோ மணத்தலாகாது. அந்தமானியப் பெண் தன்னைவிட இளையவனை மணக்க வெறுப்பாள். அதனால் விதவை கொழுந்தனை மணப்பது என்பது அவர்களிடம் கிடையாது. விதவையானவள் கணவன் இறந்து ஓர் ஆண்டு ஆவதற்கு முன் மறுமணம் செய்து கொள்ளலாகாது. பொதுவாக அந்தமானியர்களிடையே உறவு முறை காட்டும் சொற்கள் கிடையா. ஆயினும் வட அந்தமானியர் வயது சென்ற ஆண்களை மையா என்றும், வயது சென்ற பெண்களை மிமி என்றும் விளிப்பர்.
அந்தமானியர் நான்கு பிரிவினராக உளர். ஒவ்வொரு பிரிவினரும் தனித்து வாழ்கின்றனர். அப்படித்
தனித்து வாழ்வதாலும், தங்கட்குள்ளேயே இப்பொழுது
மணம் செய்துகொள்வதாலும், பாரம்பரிய முறையில்
நலிந்து வருகிறார்கள். அந்த நான்கு பிரிவினர் :—
1. பெரிய அந்தமான் தீவுகளிலுள்ள அந்தமானியர்.
2. மேற்குக் கடற்கரை ஓரத்தில் தென் அந்தமான்
தீவின் தென்கோடியிலிருந்து நடு அந்தமான் தீவின்
தென்கோடிவரை பரவியுள்ள ஜாராவாக்கள்.
3. சிறு அந்தமான் தீவிலுள்ள ஓஞ்சிகள்.
4. வட சென்டினல் தீவிலுள்ள சென்டினல்கள்.
1. பெரிய அந்தமான் தீவினர் : இவர்கள் இந்திய அரசாங்கத்திடம் நட்புடையவர்கள். 1951 ஆம் ஆண்டில் எடுத்த கணக்கின்படி, இவர்கள் தொகை 40 மட்டுமே. 19 ஆம் நூற்றாண்டில் ஆறாயிரமாக இருந்தவர்கள் இவ்வாறு குறைந்துவிட்டனர். அவர்கள்
தொகை 1901-ல் 1882 ஆகவும் 1931-ல் 90 ஆகவும்
இருந்தது. இப்போதுள்ள 40 பேருடைய நிலைமை
மிகவும் கேவலமாக இருக்கிறது. அவர்களுடைய சமூக
வாழ்வு முற்றிலும் சீர்குலைந்துளது. மணங்கள் நீடித்து நிற்பதில்லை.
2. ஜாராவாக்கள் : அந்தமானியர் இந்திய அரசாங்கத்திடம் நட்புடையவர்களாக இருப்பதுபோல் இவர்கள் இருக்கவில்லை. இவர்களுடைய பகைமை உணர்ச்சி மிகுந்து வருவதாகவே தெரிகிறது.
இவர்களைப்பற்றி எதுவும் நன்கு தெரிய முடியாமலிருக்கிறது.
3. ஓஞ்சிகள் : கிழக்குக் கரையிலும் தெற்குக் கரையிலுமுள்ள ஓஞ்சிகள் நட்புடையவர்களாயிருக்கிறார்கள். ஆனால் மேற்குக் கரையிலுள்ளவர்களைப் பற்றி ஒன்றும் தெரியவில்லை.
4. சென்டினல்கள் : இவர்களும் ஜாராவாக்கள் போலவே பகைமையுடையவர்களாயிருக்கிறார்கள், இவர்களுடைய தீவு தனித்திருப்பதால் இங்கே யாரும் அண்மையில் செல்ல முயற்சி செய்யவில்லை.
அந்தமானியர் அனைவரும் நெக்ரிட்டோ இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். இவர்கள் கம்பளி போன்ற மயிரும், புகைபோன்று மங்கலான கரிய மேனியும், சிறுத்து அகன்ற தலையும் முகமும், நேரான மூக்கும், சிறிய அடிகளும், அளவாக அமைந்த உடலும் உடையவர்கள். நேசப்பான்மை உடைய அந்தமானியர் கலப்பு மணங்கள் செய்து வந்த காரணத்தால் அவர்களுடைய தேக அமைப்பில் ஓரளவு மாறுபாடுகள் தோன்றியிருக்கின்றன.
பிரிட்டிஷார் 1790 ஆம் ஆண்டில் அந்தமான் தீவைக் குற்றவாளிகளைக் குடியேற்றும் இடமாகச் செய்ய விரும்பினர். ஆனால் அது உடல் நலத்துக்கு ஒவ்வாத நிலமாயிருந்ததால், அந்த எண்ணத்தை 1796-ல் கைவிட்டனர். ஆயினும் இந்தியாவில் 1857 ஆம் ஆண்டில் சிப்பாய்க் கலகம் ஏற்படவே, அந்தமான் தீவைச் சிறை நிலமாகவே செய்தனர்.
அந்தமானியர் வெள்ளைக்காரருடைய உறவினாலும் நாகரிகத்தாலும் நாளடைவில் அழியத் தொடங்கினர். முதலில் வெள்ளைக்காரருடன் நடந்த சண்டையில் பலர் இறந்தனர். அதன்பின் மேகக் கிரந்தி போன்ற நோய்கள் புகுந்து சூறையாடின. ஆகவே இப்போது அவர்கள் அழிந்து மறையும் தறுவாயில் இருக்கின்றனர். எஸ். எஸ். ச.
அந்தரத்தாமரை நீர்ப்பூண்டு; வேர் ஆழமாகப் பதியாதது. கிளைகள் இலைக்காம்பு போலத்
தோன்றும். ஒவ்வொரு கிளையும் ஓர் இருதய வடிவமுள்ள இலையில் முடியும். பூக்கள் சிறியவை ; வெண்மை
நிறமுள்ளவை; நீண்ட காம்புள்ளவை ; கொத்தாக
இருக்கும். இலைக்கு ஒரு அங்குலம் கீழே கிளையில் பூங்கொத்து இருக்கும். அதே யிடத்தில் கிளையிலிருந்து
வேர்களும் உண்டாகும். இந்தச் செடி குளங் குட்டைகளில் சாதாரணமாக உண்டு.
குடும்பம் : ஜென்ஷியனேசீ (Gentianaceae).
இனம் : லிம்னான் திமம் கிரிஸ்டேட்டம் (Limnan-
themum cristatum).
அந்தாதி தொண்ணூற்றாறுவகைச் சின்னூல்களுள் ஒன்று. சின்னூல்களை விருந்து என்று தொல்காப்பியர் வழங்குவர் (தொல். செய். 239). நூலின் ஒவ்வொரு பாடலிலும் உள்ள, இறுதி எழுத்து, அசை, சொல், சீர், அடி இவற்றுள் ஒன்று, அதற்கு அடுத்த பாடலின் முதலாக வரும்படி அமைத்துப் பாடி, இறுதிப் பாடலின் இறுதியும் முதற்பாடலின் முதலும் ஒன்றாக இணையும்படி மண்டலித்து, மாலைபோலத் தொடுத்து முடிப்பது அந்தாதி எனப்படும். இதனைச் சொற்றொடர் நிலை என்று வழங்குவதும் உண்டு. ஒரு செய்யுளுள்ளேயே ஓரடி யிறுதி மற்றையடிக்கு முதலாக அமையும்படி தொடுப்பதும் உண்டு. அது அந்தாதித்தொடை என்று வழங்கப்படும்.
ஏற்றப்பாட்டில், தொடுத்த சொல்லையே பிடித்துத் தொடுத்துத் தனியந்தாதியாக முடிப்பதும் உண்டு. “முப்பதுடனெடுத்து மூங்கில் இலை மேலே, மூங்கில் இலைமேலே தூங்கும் பனி நீரே” என்பது அத்தகைய தனியந்தாதிப் பாட்டு.
கலம்பகம், இரட்டைமணிமாலை, மும்மணிக்கோவை, நான்மணிமாலை முதலிய பல்வேறு நூல்களும், சித்தர்கள் இயற்றிய மருத்துவ நூல்களிற் பலவும், திருவாசகத்தின் கண் உள்ள திருச்சதகம், நீத்தல் விண்ணப்பம் முதலியனவும், திருவாய்மொழியும் ஆகிய இவையும், இவை போன்ற பல அரிய நூல்களும் அந்தாதியாக இயற்றப்பட்டிருப்பினும், அவைகளெல்-
