பக்கம்:கலைக்களஞ்சியம் 1.pdf/563

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கத்தில் நுட்ப மேம்பாடு தேவை

இசை

514

இசை


பிரதிமத்யம மேளங்கள்

37. சாலகம் 55. சியாமாளாங்கி
38. ஜலவர்னவம் 56. ஷன்முகப்ரியா
39. ஜாலவராளி 57. சிம்மேந்திரமத்யமம்
40. நவநீதம் 58. ஹேமவதி
41. பாவனி 59. தர்மவதி
42. ரகுப்ரியா 60. நீதிமதி
43. கவாம்போதி 61. காந்தாமணி
44. பவப்ரியா 62. ரிஷபப்ரியா
45. சுபபந்துவராளி 63. லதாங்கி
46. ஷட்விதமார்க்கிணி 64. வாசஸ்பதி
47. சுவர்ணாங்கி 65. மேசகல்யாணி
48. திவ்யமணி 66. சித்ராம்பரி
49. தவளாம்பரி 67. ஸுசரித்ர
50. நாமநாராயணி 68. ஜோதிஸ்வரூபிணி
51. காமவர்த்தனி 69. தாதுவர்த்தினி
52. ராமப்ரியா 70. நாஸிகாபூஷணி
53. கமனச்ரம 71. கோசலம்
54. விச்வம்பரி 72. ரசிகப்ரியா


இசைக்குறியிடல் : இசையை எழுத்து மூலம் காண்பிப்பதற்கு இரண்டு முறைகள் உள. 1. ச ரி க ம ப த நி என்னும் சுர எழுத்துக்களை ஆதாரமாகக் கொண்டு எழுதுவது. இந்த முறையை இந்திய இசையில் காணலாம். இதற்கு மேனாட்டு இசையில் டானிக் சோல்பா குறியீடு (Tonic Solfa Notation) என்று பெயர். 2.சுரங்களைக் குறிகளைக்கொண்டு விளக்குதல். இதற்கு ஸ்டாப் குறியீடு (Staff Nota-tion) என்று பெயர். இது மேனாட்டு இசையில் உபயோகப்படுகிறது. இதில் 5 கோடுகளைப் பயன்படுத்துவார்கள். சுரக் குறிகள் இருக்கும் இடத்திலிருந்து அந்தக் குறிகள் என்ன சுரங்களைக் குறிக்கின்றன என்பது தெளிவாகும். உதாரணமாக

என்பது சரிகமபதநிச

என்பதைக் குறிக்கும். இன்னும் சுரங்களின் கால அளவுகளைக் காட்டுவதற்கும், கமகங்களைக் காட்டுவதற்கும் தக்க குறிகள் ஸ்டாப் குறியீட்டில் உள.

கருநாடக சங்கீதத்திலுள்ள இசைக் குறிகளை, சுரங்களின் கால அளவைக் காட்டுவதற்காக ஏற்பட்டவை. சுரங்களின் ஸ்தாயிகளைக் காட்டுவதற்காக ஏற்பட்டவை, கமகங்கள் முதலியவற்றைக் குறிக்கும் ஏனைய குறிகள் என மூன்று வகைகளாகப் பிரிக்கலாம்.

ச என்னும் குறில் சுரம் ஓர் அட்சர காலத்தைக் குறிக்கும். சா என்னும் நெடில் சுரம் இரண்டு அட்சர காலத்தைக் குறிக்கும். ஒரு சுரத்திற்கப்பால், காற்புள்ளி போடப்படின், அதன் கார்வை ஓர் அட்சர காலம் அதிகமாகும்; அரைப்புள்ளி போடப்படின் அதன் கால அளவு இரண்டு அட்சரங்கள் அதிகமாகும். அதிக அட்சர காலங்களைக் காட்டுவதற்குத் தேவையான காற் புள்ளிகளோ, அரைப் புள்ளிகளோ போடப்படும். அரை அட்சர காலத்தைக் காட்டுவதற்குச் சுரத்தின்மேல் ஒரு கோடு இடப்படும். கால் அட்சர காலத்தைக் காட்ட இரு கோடுகளும், அரைக்கால் அட்சர காலத்தைக் காட்ட மூன்று கோடுகளும் இடப்படும்.

உ-ம்:

= = = Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ
= = =
I

மேல் ஸ்தாயியைக் காட்டுவதற்குச் சுரத்தின்மேல் ஒரு புள்ளியும், கீழ் ஸ்தாயியைக் காட்டுவதற்குச் சுரத்தின்கீழ் ஒரு புள்ளியும் போடப்படும். மத்தியஸ்தாயிக்குப் புள்ளி இராது.

உ-ம் : ச ரி க ம (மேல் ஸ்தாயி)
ச ரி க ம (மத்திய ஸ்தாயி)
ரி (கீழ் ஸ்தாயி)

தாளங்களில் ஆறு அங்கங்களைக் காட்டும் குறிகள்:

அனுத்ருதம் ʋ குரு 8
த்ருதம் புலுதம் 8
லகு I காகபாதம் +

மற்றக் குறிகள் :- ~~~~~ அலைவு கோடு கம்பித சுரத்தைக் குறிக்கும்; 🞸 நட்சத்திரக்குறி பாஷாங்க ராகங்களில் தோன்றும் அன்னிய சுரத்தைக் குறிக்கும்; || இது பாட்டில் ஓர் அங்கத்தின் முடிவையோ, அல்லது பாட்டின் முடிவையோ காட்டும். இந்த வளைவுக்கோடு ஒரு சுரத் தொடரின்மேல் இருந்தால் அந்தச் சுரங்களை ஒரே பிரயோகமாக வாசிக்க வேண்டுமென்று குறிக்கும்.


இந்திய நாட்டு இசை

பண்டைக்கால முதல் இசைக்கலையின் முக்கிய இருப்பிடங்களில் ஒன்றாக இந்தியா இருந்து வருகிறது. இந்திய இசையியலில் உள்ளன யாவும் யுக்திக்கும் அனுபவத்திற்கும் பொருந்தினவாகவே உள்ளன. மேலும்,'அகிலத்துவம்' (Comprehensiveness) என்னும் அமிசமும் அதில் உள்ளது; இந்திய இசையில் காணப்படாத மேளமோ, இராகமோ, தாளமோ கிடையாது என்று சொல்லக்கூடியதாகவும் இருக்கிறது. இராக முறையும் 72 மேள முறையும் இசை உலகத்திற்கு இந்தியர்கள் கொடுத்த கொடைகளாகும். சுர எழுத்துக்கள் (Solfa Syllables) ஸ ரி க ம ப த நி என்பவை முதன் முதலில் இந்திய சங்கீதத்தில்தான் ஏற்பட்டன. ஐரோப் பிய சங்கீத டோ,ரே,மி,பா,ஸோ, லா, ஸீ (Doh, ray, me, fah soh, la, si) என்பவை பின்னரே ஏற்பட்டன. இராகமே சுத்த இசை (Absolute music) உண்டாவதற்கு வழிகாட்டி யாயிற்று. நாலாம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட பரத நாட்டிய சாத்திரத்தில், இசைக் கருவிகள், நாதத்தை உண்டாக்குவதற்கான சாதனங்களைக் கொண்டு தத (Tata), ஸுஷீர (Sushira), அவனத்த (Avanaddha), கன (Ghana) எனப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. இந்தப் பிரிவினையையே இப்பொழுது உலகம் முழுவதும் பின்பற்றுகிறது. தற்காலத்தில், அவை தந்திக் கருவிகள் (Chordo-phones), காற்றுக் கருவிகள் (Aerophones), தோற்கருவிகள் (Membranophones), கைத்தாளங்கள் (Autophones) என வழங்கப்படுகின்றன.

இத்தகைய சிறந்த இசைக் கலையில் தென்னிந்தியாவானது பண்டைக் காலத்திலிருந்தே பெயர்பெற்று