96
கல் சிரிக்கிறது
மேல் இரண்டு தலையணைகளின் மேல் தலை கவிழ்ந்திருந் தான். விலாவில் புரியைக் கட்டி இழுத்தது.
'ஆஸ்துமா’-திணறினான்.
'என்ன வெச்சிருக்கீங்க?" டீபாயில் ஒரு சீசாவைக் காட்டினான். பரபரவெனத் தைலத்தை எடுத்து முதுகில் தேய்க்கத் தேய்க்க, உள்ளங் கையில் நெருப்பு பற்றிக் கொண்டது. ஆனால் சேட்டுக்கு முதுகில் கொப்புளித்த வண்ணமாயிருந்தது.
சேட், இன்ஜெக்ஷன்? மாத்திரை?” மேஜை மேல் ஒரு அட்டையைக் காட்டி, மேஜை மேலேயே போனையும் காட்டினார். டாக்டர் ஹமீது. 'இந்த நேரங் கெட்ட நேரத்திலே வருவாரா?”
இவர் வருவாரு.” போன் பண்ணினால், டாக்டர் ஊரில் இல்லை. சேட், இதுக்கு ஒரு சித்த மருந்து பெளடர் இருக்கு. புகை பிடிக்கணும். உடனே குணம் கிடைக்கும்.'
அங்கே ஒரு பாட்டிலைச் சுட்டிக் காட்டினான். விலா வில் துருத்தி பார்க்கச் சகிக்கவில்லை. வென்னிருள் ளுக்கு ஒடினார். நல்ல வேளை, அங்கு ஒரு கும்மட்டியும் கரியும் இருந்தது. இதற்குத்தான் போலும். ஒரு கட்டை விசிறி கூட போனஸ். கெரோசினை ஊற்றி, மூட்டி விசிறி தணல் பண்ணி, மருந்தைத் தூவி - அவசரமாய்த் தன் இடுப்பு வேட்டியை அவிழ்த்துச் சேட்டைப் போர்த்தி
நாய் கட்டிலைச் சுற்றிச் சுற்றி வருகிறது. துயரத்தில் அதன் விழியழகு கூடிற்று. அதன் பாஷை யென்னவோ அதன் கண்களில் பேசுகின்றன.
கோழை, மார்பிலிருந்து கரண்டிக் கொண்டு வந்தது
