இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
மனத்திலே வைத்துக் கொண்டு
மறுகுவை யாயின், மாதர்
இனத்திலே ஒருத்தி நீயும்
என்றெனை எண்ணச் செய்வாய்.
புனத்திலே திரியும் நல்ல
புள்ளிமான் போல்வாய்! மேலும்
சினத்திலே இருத்தி என்னைச்
சிவனாக்க வேண்டாம், என்றான்.
நன்றெனல் வேண்டும் கேட்டு;
நகையுறின் நாணம் கொல்லும்;
அன்றெனில் சொல்லேன், என்றாள்.
'ஆகஅவ் விதமே', என்ன,
முன்றிலில் சென்று நின்றேன்,
மோகனக் குயிலும் மற்றத்
தென்றலும் வென்ற தென்னைத்
தெளிந்திலேன் சிந்தை,” என்றாள்.
புன்னகை புரிந்து மேலும்
புகலுவாள் கடைக்க ணத்து:
பொன்னகை வேண்டேன்; பட்டுப்
புடவைகள் வேண்டேன்; சென்றக்
கன்னிகை புவனநம் தன்னைக்
கண்டநாள் முதல்நம் சொந்த
இன்னகை அணிய ஆவல்
இதயமும் கொண்ட தென்றாள்.
128
