பக்கம்:கவிஞரைச் சந்தித்தேன்.pdf/54

னின்றும் வழிவிலகி, விழிவிலக்கி, ஒழுகும் பெருந் தன்மை பேசுகிறது.

அப்புறம் என்னென்னவோ பேசி விடுகிறாளே!

‘தமிழ் மறை’வர்ணிக்கும் ‘பிணை ஏர் மடநோக்கும் நானும் உடைய’ அவள் பேசு வதற்குக் கேட்கவா வேண்டும்?

 
“ஒருகாலில் தவம் செய்யுதே - தாமரை
ஓயாமல் உனே நோக்குதே! ⁠(ஒரு)
ஓவியன் தூரிகைக்கும் காவியக் கற்பனைக்கும்
ஒருநாளும் கிட்டாத உன் திருமுகம்கண்டு ⁠(ஒரு)
கருநாகப் பின்னலும் கருவண்டுக் கண்களும்
திருநாளின் தெய்வத்தின் அலங்கார முகமும் கருங்காலில் விரைந்தோடும் முகிலோடு

ஒளிந்தாடும்

கன்னிநிலா வெட்கும் செந்நிறம் கண்டு ⁠(ஒரு)
குருவான தமிழ்பேசும்; நறுமாமணம் வீசும்
கோவை நிறம்கண்டு கொஞ்சும் உன்வாய்கண்டு
இரவைப் பகலாக்கும் பகலை இரவாக்கும்
இளமைக் கனவுதரும் எழிற்காதல் முகம்கண்டு....
ஒருகாலில் தவம் செய்யுதே - தாமரை
ஓயாமல் உனே நோக்குதே!....

}}

பெண்ணின் உருவமாக ‘ஆடவந்த பொற்பாவை ஆட’, பெண்மையின் உருவாக, அழகு நிறைப்பாடல் ஓட, கதை காட்சியாக விரிகிறது. அர்த்த புஷ்டி கொண்ட உவமைகள் பேசுகின்றன.{{rh||55|}