96 காதலும் கடமையும் காட்சி ஆறு (கேசவன் தன் மாளிகையில் படுக்கை அறையில் நின்றுகொண்டிருக்கிருன். அவன் கையில் ஒரு கடிதம் இருக்கிறது. அதை அவன் ஊன்றி ஊன்றிப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிருன். காலே சுமார் ஏழு மணி இருக்கும்.) கேசவன் (பதட்டமாக நடத்துகொண்டு) : ராமா. டேய் ராமா-எங்கே போனுப்?
- 'ు"rri,
度rrrむの念r s 。リr :; :" #4 #3 يا'ته تمنې!ېني. ، ، ، ، ، هشتی هاتي. فة * ; இதோ வந்துவிட்டேலுங்க. கேசவன் : இந்தக் கடிதத்தை யார் கொண்டு வந்தார்கள்? - அம்மாதானுங்க. பட்டணத் - .ද விவிருத்து பால 3 த்தாங் , ரயி பிருந்தாவனத்துக்குப் போகிற வழியிலே இதைக் கொடுத்திட்டுப் போகுங்க கேசவன் ; வேறே ஒன்னும் சொல்லவில்லையா? -- ة رسني مدنهائي ராமன் : ஒன்னும் சொல்லலிங்க. உங்களிடம் கடிதத்தைக் r r } ஒரு வார்த்தைதான் சொன்குங்க. கேசவன் : வேறு ஒன்றுமே சொல்லவில்லையா? என்னைப் பார்க்க வேணுமென்று கேட்கவில்லையா? ராமன் : இல்லவே இல்லிங்க. அந்த அம்மா அப்படிக் கேட்கிறதையே விட்டுட்டாங்க. சும்மா பொய் சொல்ல முடியுங்களா? கேசவன் (பதட்டத்தோடு) ; டேய், சரிதான்டா சும்மா உளருதே. ராமன் : நிஜந்தானுங்க. சரோஜா அம்மா வந் ததும் கடிதத்தை என்னிடத்திலே கொடுத்துவிட்டு உடனே போய்ட்டாங்க. நிற்கக்கூட இல்லீங்க.
