விந்தன் 291
முதல்நாள் மாலை தன் மகனே தன்னைக் கொல்ல நினைக்கிறான் என்று சுகானந்தம் சொன்னது வேறு அவருடைய நினைவுக்கு வந்து, அவரை என்னவெல்லாமோ எண்ண வைத்தது.
அங்கேப் பணத்துக்காக மகன் தந்தையைக் கொல்ல நினைக்கிறான்; இங்கேப் பணத்துக்காகத் தந்தை மகளைக் கொன்று விட்டார்.
இப்படி நினைத்ததும் அவர் தன்னைத்தானே கண்டு வெட்கியதோடு நிற்கவில்லை; சிரிக்கவும் செய்தார்.
கண்ணிருடன் சிரிப்பும் கலந்த அந்த வேளையிலே, ‘'சார், சார்’ என்றக் குரல் வாசலிலிருந்து வந்தது.
‘யார், அது?’ என்றுக் கேட்டபடி, மாடி வராந்தாவில் இருந்தவாறே வாசலை எட்டிப் பார்த்தார் அவர்; அபேஸ் அய்யாசாமி வழக்கம்போல் சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக் கொண்டே அவருடைய அழைப்பை எதிர்பார்த்து அங்கே நின்றுக் கொண்டிருந்தான்
ஆனால் அவரோ இன்று அவனை வழக்கம்போல் வரவேற்கவில்லை; அதற்குப் பதிலாக அவனைப் பார்த்ததும் பார்க்காதவர்போல் திரும்பி, ‘பகலில் பெரிய மனிதர்களுக்குத் துணை; இரவில் திருடர்களுக்குத் துணை ஏண்டா ஆபத்சகாயம், பாழும் பணத்துக்காக இப்படி ஒரு வேடம் நீ போடத்தான் வேண்டுமா? பதவி வகித்த காலத்தில் நீ பெற்ற அனுபவம் அதற்குத்தான் பயன்பட வேண்டுமா?’ என்று தன்னைத் தானேக் கேட்டுக் கொண்டு, வேண்டாம்; அந்தப் பாவத்தை இனி நீ செய்ய வேண்டாம்!” என்று தனக்குத் தானே பதிலும் சொல்லிக் கொண்டார்
அப்போது, ‘யாரப்பா, அது ‘ என்று கேட்டுக் கொண்டே மோகன் உள்ளே நுழைய, “நான்தான் அபேஸ் அய்யாசாமிங்க; அப்பாவைப் பார்க்கணுங்க’ என்றான் அவன், வழக்கம்போல்.
