பக்கம்:காதல் மனம்.pdf/13

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

10

காதல் மணம்

அவனுக்குப் பின்புறமிருக்க "கிளுக் கென்ற ஒரு சிரிப்பு: திரும்பிப் பார்த்தான். ஒரு தூண் மறை விலே தன்னையும் மற்றவர்களேயும் பார்த்துச் சிரித்த வண்ணம் சின்றுகொண்டிருந்தான் .ெ ச ல் வ ன், அந்தச் சிறியமனதிலே பெரியகுழப்பம் பலஉணர்ச் சிகன், எண்ணங்கள் கிளேத்துக் கொழுக்துவிட்டன. .ெ சல்வ னி ன் சிரிப்பால் பொங்கிய கன்மான வுணர்ச்சி, சேகரனின் நெஞ்சிலே சிறந்தகோர் லட்சியமாக உருவெடுக்கது. கும்பிட்ட கையை எடுத் தான். மெதுவாகக் கூட்டத்தைவிட்டு கழுவினன்; செல்வனிடம் வக்கான். இருவரும் முன் மண்டபத் தருகே சென்றனர். அவன் கரங்களைப் பற்றிக் கொண்டு பரிதாபமாகச் சொன்னன்: அண்ணு ே சொன்னது க - ங் த து கானும் கும்பிட்டேன். త్రిత్రాత, நிஜமா வெக்கங்கெட்டு விழுந்து கும்பிடவே வில்லையண்ணு' என்று.

செல்வன் த ன க் கு ள் பீறிட்டுக்கிளம்பும் ரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு கூறினுன் கானும்

ார்த்தேன் சேகர். உன்னிடம் மாணவுணர்ச்சி

இ!

i.}

ருக்கிறது” என்று..பிறகு அவர்களிருவரும் கிளம் ர்ைகள் கோயிலேவிட்டு

燃岔絮

o

to

藝 இ

கந்தசாமி கோவின் அர்ச்சகர் சோமநாத குருக் கள் வீட்டிலே, குருநாதருக்காக ஒரு தனிஅறை ஆதிக்கப்பட்டிருந்தது, அ த வே அவரது நியம கிஷ்டைக்குரிய தனிப் பூசையறை. அங்கு பக்தி மனத்தோடு வேறுபல மணங்களும் கமழ்ந்தன.

போனமாசம் எங்கண்ணுவோடு ன் வர் திருந்தபோது, நீங்கள் வெளியூருக்கு சஞ்சாரம்

"https://ta.wikisource.org/w/index.php?title=பக்கம்:காதல்_மனம்.pdf/13&oldid=1252688" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது