180 காலந்தோறும் பெண் தஞ்சமத7கவுமை தம்படுவோம்-உம்மேன் சாகித்தியம் செய்து தினம் கும்படுவோம்./ (படிப்பு எதற்கு என்று புரிகிறதல்லவா?) பின்னும் பார்ப்போம் "உத்தி2ே/7கம் தத்தாலும் ஒரு கைப7 பே7ம் தினம் உதவி செ2துங்கன் தொழில்களைத் தீர்ப்போம் பத்தி2/72 குடித்தனம் தைை ஏதபே7ம்-கன்வ? ப7வருக்குப் போதித்து தன்வழி சோப்பே7ம்-எங்கன் பதி தி7ே-ச7வ/ 2722تایی-22227 2227ی அதி தி7ே-க7ை மத ரீ7ே-தன் ை(வத்தையைப் படிப்ப2/ங்கண்) இரவில் தீ தங்கிடைன்ை படுப்போம்-தீன் எழுமுன் எழுத்த வேலைகனைத் தொடுஉப்பே/க் தருமவதிகன் என்று பெயர் எடுப்பே7ம்.” ஒரு பானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம். பட்டியல் நீண்டு போகும் இனியும் தொடுத்தால் என்றாலும், இந்த வரிகளையும்விட முடியவில்லை. எங்களுக்குக் கல்வி கொடுத்து விட்டால், 'அடித்தாலும் முகம்னேசை ஆயி2ப்பே7ம7-கன்/ை7 உதவதை கணவர7னலும் உது2ப்பே7மே7.” என்றும் கேட்கச் செய்கிறார் ஆசிரியர். கல்வி, கண்களை மூடிக்கொண்டு கணவன் என்ற பிம்பத்தைத் தொழுது வாழ்வதற்கே என்ற இலட்சியம் புலனாகிறது.
