பக்கம்:காளிங்கராயன் கொடை-தங்கச் சங்கிலி (சிறுகதை).pdf/20

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

நவரத்ன மாலை 39. சற்று நேரத்தில் தாயும் மகளும் கலகலவென்று சிரித் பேசிக்கொண்டு தன்னை நோக்கி வருவார்கள் என்று கராஜன் எதிர்பார்த்திருந்தான். அவன் உள்ளம் றுமில்லாதபடி துடித்துக் கொண்டிருந்தது. ஆல்ை ன் எதிர்பார்த்தபடி தாயும் மகளும் வரவில்லை. சுந்தர லி மட்டும் கவலே ததும்பிய முகத்தோடு மெதுவாக வக் r. நவரத்னமாலே இப்பொழுது அவள் கழுத்திலே அல் கையிலே இருந்தது. - அவள் முகத்தைக் கண்டதும் கனகராஜன் திடுக்கிட் ன். சுந்தரி, ஏன், என்ன நேர்ந்தது?" என்று உள் திலே கலவரத்தோடு கேட்டான். அவள் உடனே ல் பேசவில்லை. அவன் மீண்டும் மீண்டும் வற்புறுத். வ விஷயத்தை ஒருவாறு கூறலாள்ை. இந்த மாலையைக் கண்டதும் அம்மாளுக்கு என் கழுத்: ல் காகசர்ப்பம் சுற்றி வளைந்து கிடப்பதுபோலத். ான்றியதோ என்னவோ அப்படியே அயர்ந்துபோய்விட். ள். காரணம் என்ன வென்று என்னல் கண்டுகொள்ள உயவில்லை. அம்மாள் ஒன்றும் கூறவில்லையா?" என்று ஆவ ாடு கேட்டான் கனகராஜன். " அதைப்பற்றி எதுவுமே பேச மறுத்துவிட்டாள். த மாலையை மட்டும் உங்களிடம் திருப்பிக் கொடுத்து டும்படி சொன்னுள் ” என்று ஏமாற்றத்தோடு மெது தக் கூறினுள் சுந்தரவல்லி. கூறிக்கொண்டே மாலையை iனிடம் நீட்டினள். - வா, நானே அம்மாவிடம் விஷயத்தைக் கேட்கி இன்” என்று கூறிக்கொண்டே கனகராஜன் உள்ளே :ன்ருன். சுந்தரவல்லி அவனைப் பின்தொடர்ந்து பிரமை கடந்தாள். - - &#3