பக்கம்:குன்றக்குடி அடிகளார் நூல்வரிசை 8.pdf/297

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.

நினைந்தூட்டும் தாயினும்....

285



செல்வந்தர் வீட்டுக் குழந்தை ஒன்று செல்லமாக வளர்ந்தது. அக்குழந்தைமீது தாய்க்கு அளவற்ற பாசம். அது என்ன தவறு செய்தாலும் அதைத் தண்டிக்க மனம் வராதவள். ஒருநாள் அலமாரியிலிருக்கும் பொற்கிண்ணத்தை எடுத்து விளையாட ஆரம்பித்தது குழந்தை. குழந்தையின் கையில் உள்ளதோ விலை மதிப்பெற்ற பொற்கிண்ணம். குழந்தையோ அதன் பெருமையை-சிறப்பை அறியாதது. தாயோ குழந்தையிடமிருந்து கிண்ணத்தைப் பிரிக்க-பிடுங்கி வைக்க மனமில்லாதவள். எனவே அது அக்கிண்ணத்தைச் சிதைத்து விடாதவாறு-தொலைத்து விடாதவாறு அதைப் பின்தொடர்ந்து சென்று பார்த்துக் கொள்வாள். அதுபோல இறைவன் மாணிக்கவாசகருக்கு திருவருளாகிய பொற்கிண்ணத்தை அளித்தான். தான் பெற்ற திருவருளைத் தொலைத்து விடாதவாறு இறைவன் புறம் புறம் திரிகின்றான்.

குழந்தை வளர வளரப் பொற்கிண்ணத்தின் அருமை அறிந்து அதைச் சிதைக்காதவாறு-தொலைக்காதவாறு சிக்கெனப் பிடித்துக்கொள்வதோடு மட்டுமின்றித் தாயை விட்டுப் பிரியாது. அதுபோல மணிவாசகர் திருவருளின் சிறப்பை உணர்ந்து அதைச் சிக்கெனப் பிடிப்பதோடு மட்டுமின்றி இறைவனையும் தொடர்ந்து செல்கின்றார்.

இதை மாணிக்கவாசகர்:-

பால் நினைந்தூட்டும் தாயினும் சாலப்
பரிந்துநீ பாவியே னுடைய
ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி
உலப்பிலா ஆனந்தமாய
தேனினைச் சொரிந்து புறம் புறம் திரிந்த
செல்வமே சிவபெருமானே
யானுனைத் தொடர்ந்து சிக்கெனப் பிடித்தேன்
எங்கெழுந் தருளுவது இனியே

என்ற பாடலில் அழகாகக் குறிப்பிடுகின்றார்.