காந்தள்
குளோரியோசா சுபர்பா (Gloriosa superba, Linn.)
‘ஒண்செங்காந்தள்’ என்றும், ‘சுடர்ப் பூந்தோன்றி’ என்றும்; ‘கோடல்’ என்றும் சங்க இலக்கியங்கள் சிறப்பித்துக் கூறும் காந்தள் ஒரு சிறு ஏறுகொடி. பச்சைநாவி எனப்படும் கிழங்கைத் தரைக்கு அடியில் கொண்டது. இலைகள் அகன்று நுனி குறுகி, பற்றுக் கம்பியாக மாறிச் சுருண்டு இருக்கும். மிக அழகான பூக்களை உடையது.
| சங்க இலக்கியப் பெயர் | : | காந்தள் |
| தாவரப் பெயர் | : | குளோரியோசா சுபர்பா (Gloriosa superba,Linn.) |
காந்தள் இலக்கியம்
காந்தள் கொடிக்கு, தோன்றி, கோடல், என்ற வேறு பெயர்களும் கூறப்படுகின்றன. ஆசிரியர் நச்சினார்க்கினியர் தாமெழுதிய உரைகளிலெல்லாம் காந்தள் என்பதற்குக் ‘காந்தள்பூ’ என்றும் (கலி. 45), ‘வெண்கோடல்’[1] என்றும் (பெரும்பா. 372); (மலைபடு. 519) செங்காந்தள் என்பதற்குச் ‘சிவந்த கோடற்பூ’ என்றும் (குறிஞ். 62) கோடல் என்பதற்குச் ‘செங்காந்தள்’ என்றும் (கலி.101); ‘கோடற்பூ’ என்றும் (கலி.103); ‘வெண்கோடற்பூ’ என்றும் (குறிஞ். 83), ‘தோன்றி’[2] என்பதற்குத் ‘தோன்றிப்பூ’ என்றும் (முல்லைப். 86) உரை கூறியுள்ளார்.
பெருங்குறிஞ்சி எனப்படும் குறிஞ்சிப் பாட்டினுள் குறிஞ்சிக் கபிலர் ஒண்செங்காந்தள் (62) எனவும் கோடல் (83) எனவும் சுடர்ப்பூந்தோன்றி (90) எனவும் தனித்தனியாகப் பிரித்தே பாடுகின்றார். பரிபாடலில் நல்லந்துவனார்,
