759
கதிர் சுவையுடையதென்றும், புறாவின் கருவைப் போன்றது வரகு என்றும், நீண்ட பூங்கொத்தையுடைய பூளைப் பூக்களை ஒத்தது வரகுக் கதிர் என்றும், வரகை உரலிலிட்டு நன்கு குத்தி வரகு அரிசியாக்கி பால்விட்டுப் பொங்கிச் சோறாக்கித் தேனொடு உ ண்பர் என்றும், வரகுக் கதிரை மயில், மான் முதலியவை உண்ணும் என்றும், வரகு வைக்கோலைக் கொண்டு கூரை வேய்வர் என்றும் சங்க நூல்கள் கூறுகின்றன.
“பழமழைக் கலித்த புதுப்புன வரகின்”
-குறுந். 220 : 1
“வன்பா லான கருங்கால் வரகின்”
-புறநா. 384 : 4
“கருங்கால் வரகே இருங்கதிர்த் தினையே”
-புறநா. 335 : 4
“கருங்கால் வரகின் இருங்குரல் புலர”
(குரல்-கதிர்)
-மதுரைக். 272
“கவைக்கதிர் வரகின் கால்தொகு பொங்கழி”
-அகநா. 393 : 5
“மாபுதல் சேர வரகுஇணர் சிறப்ப
மாமலை புலம்ப கார்கலித்து அலைப்ப”
-ஐங். 496 : 1-2
“கவைக்கதிர் வரகின் யாணர்ப்பைந்தாள்”
-அகநா. 359 : 13
“களைகால் கழீஇய பெரும்புன வரகின்
கவைக்கதிர் இரும்புறம் கதூஉ உண்ட
குடுமி நெற்றி நெடுமாத் தோகை”
-அகநா. 194 : 9-11
“விதையர் கொன்ற முதையல் பூழி
இடுமுறை நிரப்பிய ஈர்இலை வரகின்
கவைக்கதிர் கறித்த காமர் மடப்பிணை”
-நற். 121 : 1-3
“இதைப்புன வரகின் அவைப்பு மான்அரிசியொடு”
-அகநா. 394 : 3
“கருவை வேய்ந்த கவின்குடிச் சீரூர்
நெடுங்குரல் பூளைப் பூவின் அன்ன
குறுந்தாள் வரகின் குறள் அவிழ்ச் சொன்றி”
-பெரும்பா. 191-193
(கருவை-வரகின் வைக்கோல்; சொன்றி-சோறு)
