34
காலை யெழுந்து கடுந்தேர் பண்ணி
வாலிழை மகளிர்த் தழீஇய சென்ற
மல்லல் ஊரன் எல்லினன் பெரிதென
மறுவருஞ் சிறுவன் தாயே
இத்தகு பெருமை வாய்ந்த தலைவி, தான் சாவதற்கு அஞ்சவில்லை என்றும், ஆனால் இறந்துபட்டால் தலைவனோடுகூடி வாழும் இப்பிறப்பு மாறிவிடும் என்று தான் வருந்துவதாகக் கூறுகின்றாள்:
சாதல் அஞ்சேன் அஞ்சுவல் சாவில்
பிறப்புப் பிறிதா குவது ஆயின்
இந்தப் பிறவியில் மட்டுமின்றி மறுபிறவியிலும் இவரே தன் நெஞ்சுநிறைந்த கணவராக அமையவேண்டும் என்று தலைவி ஒருத்தி வேண்டிக் கொள்கிறாள்:
இம்மை மாறி மறுமை யாயினும்
நீயா கியரென் கணவனை
இதுபோன்றே கண்ணகியும் கோவலன் தன்னைவிட்டுப் பிரிந்தபொழுது ஆற்றியிருந்து, பின்னர்த் தன்னை வந்தடைந்து கழிந்துபோன செயல்களுக்கு வருந்தி நின்ற பொழுது, “நீங்கள் சான்றோர் போற்றாத ஒழுக்கத்தை மேற்கொண்டீர்கள்; ஆனால் நான் மாறாத நிலைகுலையாத நெஞ்சத்தவளாதலின் நீங்கள் மதுரை செல்ல வேண்டும்
