பக்கம்:சமணமும் தமிழும்.pdf/228

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

________________

சமணசமயப் புகழ்ப்பாக்கள் 219 தாழிசை | துன்னாத வினைப்பகையைத் துணிசெய்யும் துணிவிளையாய் இன்னத பகைமுனைபோல் எரித்தடக்கு நினைப்பினால் இருனில்லா வுணர்வென்னு மிலங்கொவியா வெரித்தனையா பருளெல்லா மடைந்தெக்கண்ணருளுவதன் னருனாமோ மதிபுரைமூச் குடைழேல் மகிழ்வெய்தி யடைர் தோசைக் சதிர்பொருதக் கருவரைமேற் கதிர்பொருத முகம்வைத்துக் சொன்முனை போல் வினைக்கக் குளிக்கிழத்தண் மகிழ்ச்தனிப்போ னின்மினி செனவுரைத்தல் திருமலரின் பெருமையோ மனைது தந்து வளம்புகுயின் மலமறுக்கல் உறவீரேல் வினையறுக்க ஒறவார்க்கு விழுச்செல்வம் பழுதென்றிக் சலகில்லா பெருஞ்செல்லத் தமராசர் புடைசூழ அங்செல்லா முடன்றுறயா அடைமையுசின் ஓயர் காமோ, அராகம் அரைசரும் அமரரும் அடியிழல் அமர்தா முரைசதிர் இழிசை முரணிய மொழியினை. பேரெண் அணிகிளர் அவிர்மதி வழகெழில் அவிர்சுடர் மணியொளி மலம் கனலி சின்னிறம் மழையது மலியொலி மவிகடல் அலேயொலி முறைமுறை யரியது மூழச்சம் சின்மொழி இடையேன் வெவற்கரும் வினேப்பகை வெரொடும் பென்தனே சொலற்கரு மெய்ப்பொருள் முழுவதும் சொல்லினை அருவினை வெக்பார்க் கரும்புனை ஆயினை ஒருவனே யாகி புலகுடன் உணர்த்தனை. சிறேன் | உலகுடன் உணர்த்தனை உயிர்முடி தோம்பினை கிலயுறழ் றேத்தினை, பிழலிய யாச்சையை மாதவர் தாரையை, மலர்மிசை மகிழ்ந்தா போதிவர் பிண்டியை, புலவரும் புலவனே எனகாங்கு,